( Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης )
Διψᾶ ἡ ψυχή μου τόν Κύριον
καί μετά δακρύων ζητῶ Αὐτόν.
Πῶς νά μή Σέ ζητῶ,
Σύ πρῶτος μέ ἐζήτησες
καί ἔδωκας εἰς ἐμέ νά γευθῶ,
τῆς γλυκύτητος τοῦ Πνεύματός Σου τοῦ Ἁγίου
καί ἡ ψυχή μου Σέ ἠγάπησε
ἕως τέλους!
Τόν πρῶτον χρόνον τῆς ζωῆς μου
εἰς τό Μοναστήριον,
ἡ ψυχή μου ἐγνώρισε τόν Κύριον
καί τοῦτον ἔμαθον ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα,
ὅτι πολύ ἀγαπᾶ ἡμᾶς ὁ Κύριος!
Τώρα ἐγήρασα
καί ἑτοιμάζομαι διά τόν θάνατον
καί χάριν τοῦ λαοῦ, γράφω τήν ἀλήθειαν.
Ὤ! Ἀδελφοί μου!
Πίπτω εἰς τά γόνατα καί παρακαλῶ ὑμᾶς.
Πιστεύετε εἰς τόν Θεόν,
πιστεύετε ὅτι ὑπάρχει τό Ἅγιον Πνεῦμα.
Αὐτό μαρτυρεῖ περί τοῦ Θεοῦ
εἰς ὅλας τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν
καί εἰς τήν ψυχήν μου!
Εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλός
καί ὅμως εἶδον τήν ἄμετρον ἀγάπη
καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου ἐπ’ ἐμέ.
Τό ἱλαρόν καί πρᾶον βλέμμα τοῦ Κυρίου,
ἔθελξε τήν ψυχήν μου!
Ὤ! Ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου!
Δέν ἔχω δυνάμεις νά περιγράψω αὐτήν,
διότι εἶναι ἀπείρως μεγάλη καί θαυμαστή.
Δέν δύναμαι νά Σέ λησμονήσω.
Σέ νοσταλγεῖ ἡ ψυχή μου Κύριε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου