Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Απολυτίκιο Αγ. Ευδοκίμου του Δικαίου - 31 ΙΟΥΛΙΟΥ

Αποφθέγματα Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου


  • Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
  • Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει.
  • Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
  • Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
  • Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή.
  • Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.
  •  Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί.
  • Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς  την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το 'γιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.
  • Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει ν' αγαπήσει το Χριστό, κι όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάσσεται απ' τό διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο.
  • Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, με εμπιστοσύνη στην αγάπη  και την πρόνοια του Θεού.
  • Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή.
  • Η προσευχή κάνει  θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα  να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής.
  • Η σωτηρία του παιδιού σας περνάει μέσα από τον εξαγιασμό το δικό σας.
  • Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη.
  • Αν θέλεις μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Ομόνοια.
  •  Να παρακαλάς το  Θεό να συγχωρήσει τις  αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά  και στο σώμα.
  • Όταν προσεύχεσαι,  να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.
  • Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του.
  • Η  μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου.
  • Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά. Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει.
  • Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο.
  • Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου  Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μή φοβούμαστε τίποτε.
  • Μόνο η χάρη του Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και μας.
  • Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού.
  • Ευτυχία μέσα στο γάμο  υπάρχει, αλλά απαιτεί μια προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές Του. Έτσι θα φτάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι.
  • Είναι προτιμότερο να αποτύχεις σαν λαϊκός, παρά σαν μοναχός.
  • Ο ορθόδοξος ασκητισμός δεν είναι μόνο για τα  μοναστήρια, αλλά και για τον κόσμο.
  • Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί  δυο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη.
  • Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούμε!
  • Μπορεί  κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του  και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός.
  • Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, πού φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού.
  • Δε γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.
  • Το παν είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος το Χριστό και όλα τα προβλήματα τακτοποιούνται.


 Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αγιοταφιτίσσης έρχεται από τα Ιεροσόλυμα στην Αλεξάνδρεια.


Στο πλαίσιο του εορτασμού του επετειακού έτους των Κ΄ ΠΑΥΛΕΙΩΝ και με την ευκαιρία της μεγάλης πανηγύρεως του Δεκαπενταυγούστου, η Ιερά μας Μητρόπολη θα υποδεχθεί την Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Αγιοταφίτισσας από τα Ιεροσόλυμα στην πόλη της Αλεξάνδρειας.
Η επίσημη υποδοχή θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα μπροστά από το πνευματικό κέντρο Αλεξανδρείας και στη συνέχεια θα μεταφερθεί λιτανευτικά στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπου και θα παραμείνει μέχρι και το Σάββατο 16 Αυγούστου.
Καθημερινά θα τελούνται στον Ιερό Ναό Όρθρος και Θεία Λειτουργία (στις 7:30 π.μ.), Εσπερινός, Παράκληση (στις 7 μ.μ.) και Αγρυπνία (στις 9:30 μ.μ.).
Η παρουσία του θεομητορικού εικονίσματος από τα Ιεροσόλυμα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, θα μας δώσει την ευλογημένη ευκαιρία να προσκυνήσουμε την Χάρη Της και να επικαλεστούμε την πρεσβεία Της.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Δες τον Ουρανό και δες το Πατρικό σου.



Ζωηρά σύννεφα. Το φως του ήλιου κινείται υπέροχα ανάμεσά τους. Προσπαθεί να φτάσει στα μάτια μας. Να μας δώσει χρώμα και ενθυμίσεις μιας χαρούμενης νιότης που ίσως δεν ζήσαμε. Προσπαθεί να αγγίξει την καρδιά μας, να την απομακρύνει από την βουή της φθοράς.
Μέσα στην καθημερινή πορεία των ανθρώπων οι στιγμές σιωπής είναι λίγες. Πραγματικής σιωπής. Στιγμές όπου η καρδιά και ο νους κάνουν για λίγο στασίδι μερικά σύννεφα, λίγα άστρα, έναν ουρανό. Και εκεί μέσα στην τελεία σιωπή ο άνθρωπος καλεί τον Λόγο και καλείται απ’ Αυτόν.

Λείπει από τον σύγχρονο άνθρωπο η ποίηση. Όχι σαν λογοτεχνικό είδος, αλλά ως τρόπος ζωής, ως οντολογικό ιδίωμα, ως αναγκαία τροφή του είναι του.
Λείπει από τον χριστιανό ο ουρανός. Όλοι σχεδόν αιχμαλωτιζόμαστε στις πεζές συνήθειες της καταναλωτικής κοινωνίας μας.  Δουλειά, έσοδα, κατανάλωση, έξοδα, φαγητό, ύπνος, ανούσιες κοινωνικότητες και πάλι από την αρχή.
Λείπει σήμερα από τον κόσμο η όραση του κάλλους. Λείπει ο έρωτας, όχι της σάρκας, αλλά του προσώπου, της ψυχής. Κολλάμε σε υποκατάστατα του ωραίου, σε απομιμήσεις απολιθωμένων προτύπων, σε ηδονές που γίνονται οδύνες.
Πολλές φορές νομίζεις ότι οι άνθρωποι ζουν για να πεθάνουν. Ζούνε χωρίς να υποψιαστούν το κάλεσμα της Ζωής. Νομίζεις ότι η φαντασία των κλειστών ματιών είναι η λύση για τα αδιέξοδα που φαίνονται μπροστά μας.
Τα λίγα χρόνια που ζούμε μέσα στην φθορά μπορούν να μεταβληθούν σε προγεύσεις αιωνιότητος. Αρκεί να μην βγάλουμε απ’ την ζωή μας την χαρά και την πληρότητα  που προκαλεί και διατηρεί η παρουσία της Χάρης του Θεού.
Όταν η εισπνοή της προσευχή μας γίνει λιμάνι Πνοή Ζωής τότε ξαναζωντανεύει μέσα μας η δυναμική του «κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση». 
Ο άνθρωπος πορεύεται προς τον Θεό ζώντας μέσα στην κτίση με πτώσεις και αναστάσεις, με την χαρμολύπη του τέλους που είναι αρχή, με το δάκρυ μιας επίγειας ευτυχίας που δεν είναι αιώνια, με την ταπείνωση μιας αποτυχίας η οποία γίνετε η φρόνηση και σύνεση. Ο άνθρωπος πορεύεται δια της ζωής στην Ζωή, αρκεί να μην ποθήσει περισσότερο την ευγένεια απ' την αγάπη, αρκεί να μην ποθήσει περισσότερο την εγωιστική σιωπή από την τεταπεινωμένη "συγνώμη", αρκεί να γίνει αγκαλιά για τους πάσχοντες, αρκεί να κάνει σάβανο την μετάνοια και νεκρικό προσκέφαλο την αυταπάρνηση.
Ας πλησιάσουμε θαρραλέα στην πόρτα του Ουρανού. Ας ζήσουμε την καθημερινότητα με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού που ανακαλύπτει την μεγαλοσύνη του κόσμου. Κι ας πονέσουμε, ας ματώσουμε...έτσι θα μεγαλώσουμε.
Ας ανοίξουμε τα φτερά της ελπίδος κι ας πετάξουμε μακρυά από τα ανώφελα και μάταια. Ας μην είμαστε πλέον τα γκρίζα μάτια που κοιτούν σαν άψυχο μηχάνημα το κόσμο. Ας γίνουμε χρώμα του κόσμου τούτου, ας γίνουμε καθρέπτες του Κάλλους.
Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και την διάθεση που έχει για να ζήσει, να αγαπήσει, να συγχωρέσει, να ασκηθεί, να καθαρθεί, να θεωθεί…
Όταν δεις τον ουρανό μην μένεις σ’ αυτό που θα δεις, δες αυτό που κρύβει.
Δες το Πατρικό σου…και γύρνα σ’ αυτό.

Απολυτίκιο Αγ. Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού και Επαινετού - 30 ΙΟΥΛΙΟΥ

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου (Σύντομος Βίος)


 Στις 28 Ιουλίου η αγία Εκκλησία μας τιμά τη «μνήμη της οσίας Μητρός ημών Ειρήνης της εκ Καππαδοκίας, ασκησάσης εν τη Μονή Χρυσοβαλάντου».
Βίος Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
Η οσία Ειρήνη έζησε κατά τον 9ο και 10ο αιώνα και η νεότητά της συνδέεται με τη βασιλική αυλή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, την περίοδο πού είχε λήξει η εικονομαχία και αναστηλωθεί οι ιερές εικόνες μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας (843).
Ο Φιλάρετος, που ήταν ευνοούμενος και αφοσιωμένος στρατηγός στο Θεόφιλο και τη Θεοδώρα (η οποία ανέλαβε το βασιλικό θρόνο μέχρι την ενηλικίωση του γιού της), είχε στην Καππαδοκία δύο κόρες, την Καλλίνικη και την Ειρήνη. Μετά τον πρόωρο θάνατο της γυναίκας του Ζωής, την επιμέλεια της ανατροφής τους είχε αναλάβει η αδελφή του και θεία τους Σοφία, πού αφοσιώθηκε στο έργο αυτό με όλη την ψυχή της.

Στο μοναστήρι Χρυσοβαλάντου
Καθώς πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη για να είναι μία από τις υποψήφιες νύφες του αυτοκράτορα, επισκέφτηκε έναν άγιο άνθρωπο τον Ιωαννίκιο. Οποίος την αποκάλεσε με το όνομα της και την προέτρεψε να μην πάει στην Κωνσταντινούπολη αλλά να πάει στη Μονή Χρυσοβαλάντου που την χρειάζεται.
Ακολουθώντας την πρόρρηση του Γέροντος Ιωαννικίου δεν άργησε να πορευθεί προς τη Μονή. Η ηγουμένη τη δέχθηκε με καλοσύνη και αγάπη• και την έθεσε κάτω από τη δική τηςπνευματική επίβλεψη. Η Ειρήνη, παρά την ευγενική καταγωγή της, έχοντας τη χάρη του Θεού, με προθυμία επιδόθηκε και στα πιο ταπεινά και δύσκολα διακονήματα και σύντομα ο αγώνας της καρποφόρησε.
Αναδεικνύεται ηγουμένη με τρόπο θαυμαστό
Ύστερα από μερικά χρόνια αρρώστησε η ηγουμένη. Επιθυμία της Γερόντισσας ήταν να γίνει ηγουμένη η Ειρήνη. Όταν είπε στις μοναχές την επιθυμία της, η Ειρήνη δεν ήταν παρούσα. Εκείνες μάλιστα δεν της ανέφεραν τίποτε σχετικό, επειδή φοβήθηκαν μήπως από τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη της φύγει από το μοναστήρι, για να μη γίνει ηγουμένη.
Οι ηλικιωμένες μοναχές πρότειναν να πάνε όλες μαζί στον Πατριάρχη, στην Κωνσταντινούπολη, για να επιλέξει αυτός οποία τον φωτίσει ο Θεός. Φτάνοντας στον Πατριάρχη τους είπε: «Εγώ γνωρίζω ότι όλες σας θέλετε την τιμία και σεμνοτάτη Ειρήνη  και η απόφασή σας είναι καλή και θεάρεστη. Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος πού μου φανέρωσε την αρετή αυτής της δούλης του». Έτσι όρισε την Ειρήνη ηγουμένη της Μονής.
Καθοδηγεί τις μοναχές με σύνεση και σοφία
Ως ηγουμένη η Ειρήνη συνέχισε και επέτεινε τους πνευματικούς της αγώνες, συναισθανόμενη την ευθύνη του διακονήματος πού έθεσε στους ώμους της ο Ιησούς Χριστός. Προσευχόταν και νήστευε ακόμα περισσότερο. Ήταν τόση η επιθυμία της να σωθούν όλες οι μοναχές, πού τόλμησε από αγάπη υπέρμετρη και όχι εγωισμό να ζητήσει από τονΚύριο να της χορηγήσει το προορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει «τα απόκρυφα πταίσματα πασών των αδελφών… διά να τάς διορθώνη, να μη κολάζωνται». Και ο δωρεοδότης Ιησούς Χριστός, βλέποντας ότι ο σκοπός της ήταν καλός, της έστειλε άγγελο πού της αποκάλυψε ότι προστάχθηκε από τον Κύριο να στέκεται πάντοτε πλησίον της και να της φανερώνει κάθε μέρα τα απόκρυφα παραπτώματα όχι μόνο των μοναχών αλλά και των προσκυνητών της Μονής.
Ο διάβολος τη φθονεί
Η φήμη του προορατικού της χαρίσματος δεν άργησε να διαδοθεί και να φτάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα πολλοί χριστιανοί να σπεύδουν στο μοναστήρι για να δούν το σεβάσμιο πρόσωπο της και να ακούσουν «λόγον γαθόν». Παρά ταύτα εκείνη δεν μείωσε καθόλου τον πνευματικό της αγώνα για την προσωπική τελείωσή της, γεγονός πού ενοχλούσε τον μισόκαλο δαίμονα, πού δοκίμασε άλλη μια φορά να την εμποδίσει από την ολονύχτια προσευχή της. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ, καθώς εκείνη προσευχόταν με κατάνυξη, ένας δαίμονας άναψε κερί από το καντήλι και έβαλε φωτιά στο κουκούλι της Ειρήνης. Η φλόγα άρχισε να καίει κατόπιν τα μαλλιά, το φόρεμα και τις σάρκες της αγίας Ειρήνης, η οποία ακίνητη, ενώ καιγόταν, συνέχιζε την προσευχή της. Και θα είχε καεί ζωντανή, αν μία αδελφή από διπλανό κελί δεν οσμιζόταν καμένη σάρκα και δεν έτρεχε να σβήσει με νερό τη φωτιά! Η ηγουμένη την επέπληξε λέγοντάς της, όπως αναφέρει ο Συναξαριστής: «Γιατί μού προξένησες, παιδί μου, τόσο κακό και μού στέρησες τέτοια αγαθά; Δεν πρέπει να φρονούμε τα των ανθρώπων αλλά τα του Θεού. Λίγο πριν μπροστά μου έβλεπα έναν άγγελο πού έπλεκε για μένα στεφάνι κι όταν άπλωνε το χέρι του για να με στεφανώσει, ήρθες εσύ και από ευγνωμοσύνη προκάλεσες χειρότερα της αγνωμοσύνης. Βλέποντάς σε ο άγγελος έφυγε και μού έδωσες λύπη και απερίγραπτη ζημία».
Από το μισοκαμμένο σώμα της έβγαινε ευωδία πού νικούσε όλα τα μύρα και τα πολύτιμα αρώματα, ενώ ο Ιησούς, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, γιάτρεψε τα μέλη της πού είχαν εγκαύματα, αυξάνοντας της και το προορατικό χάρισμα.
Τα κυπαρίσσια λυγίζουν τις κορυφές τους
Πολλές φορές προσευχόταν ολόκληρο ημερονύκτιο. Άλλοτε επί δύο ή τρεις ημέρες και καμιά φορά ολόκληρη εβδομάδα, πάντοτε με υψωμένα τα χέρια της. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή έως το Πάσχα δεν έτρωγε ψωμί, παρά μόνο λίγα φρούτα και λαχανικά και έπινε ελάχιστο νερό. Από την αυστηρή αυτή νηστεία είχε γίνει λιπόσαρκη. Όταν ο καιρός το επέτρεπε έβγαινε τα μεσάνυχτα στον αύλειο χώρο της Μονής και προσευχόταν με κατάνυξη, υψώνοντας το βλέμμα της στο κάλλος του ουρανού. Γράφει ο Συναξαριστής της:
«Κατά θεία οικονομία, για να μη μείνει άγνωστη μια μεγάλη θαυματουργία, πού έγινε αρκετές φορές στο προαύλιο, έτυχε και βγήκε ήσυχα ένα βράδυ κάποια αδελφή από το κελί της. Και βλέπει την αγία πού προσευχόταν, χωρίς να εγγίζουν τη γη τα πόδια της. Αλλά στεκόταν στον αέρα, δύο πήχεις επάνω. Και κοντά της ήταν δύο κυπαρίσσια πολύ υψηλά. Τα οποία έγερναν τις κορυφές τους μέχρι το χώμα και παρέμεναν έτσι (ώ του εξαισίου θαύματος!) όση ώρα η αγία προσευχόταν. Και όταν τελείωσε, πήγε και στα δύο και αγγίζοντας τις κορυφές τους τα ευλόγησε στο σχήμα του σταυρού και τότε υψώθηκαν κι αυτά και επανήλθαν στην κανονική τους θέση». Η αδελφή νομίζοντας ότι όσα έβλεπε ήταν καρπός της φαντασίας της δεν είπε σε καμία μοναχή τίποτε. Μετά όμως από κάποιες ημέρες είδαν όλες τους στις κορυφές εκείνων των κυπαρισσιών δύο μαντήλια, πού είχε κρεμάσει η αγία
Ειρήνη «εις δόξαν Θεού». Στην απορία των αδελφών πώς βρέθηκαν εκεί, η μοναχή πού είχε προσωπική γνώση του πράγματος διηγήθηκε σε όλες τι συνέβαινε κι εκείνες τηςπαραπονέθηκαν γιατί δεν τις ξύπνησε να ιδούν «τοιούτον εξαίσιον θέαμα».
Όταν η αγία Ειρήνη πληροφορήθηκε την πράξη της μοναχής αυτής την επέπληξε με αγάπη λέγοντάς της: Αν με έβλεπες να αμαρτάνω ως άνθρωπος, θα φανέρωνες και την αμαρτία μου; Ζήτησε δε από όλες τις αδελφές να μη φανερώνουν σε κανέναν, ενόσω εκείνη ζει, τα τυχόν θαυμάσια πού βλέπουν.
Γιατί στη μνήμη της Οσίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου ευλογούνται τα μήλα;
Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας  γιορτ τομεγάλου Βασιλείου κα μετ τν τέλεση τοσπερινο γία ξαγρυπνοσε προσευχόμενη. Πλησίαζε  ρα το ρθρου κα τότε  Ερήνη κούει κάποια φων ν τς λέει: «ποδέξου τ ναυτικ ποσο φέρνει τ σπεριδοειδ κα φάε ν εφρανθε ψυχή σου».
Πράγματι,  σία γουμένη το Χρυσοβαλάντου συνάντησε τν νθρωπο κα τν κούει ν τςξιστορε τν ξς θαυμάσια στορία: ταν ναυτικός, πλοιοκτήτης νς καραβιοπ τν ερ Πάτμο.πέπλευσε μ τ πλοο του π τ βόρειο τμμα τονησιο γι τν Πόλη κα βρισκόταν λίγα μέτρα πτ στεριά, ταν βλέπει κενος κα ο νατες κάποιον σεβάσμιο γέροντα ν τος φωνάζει ν σταματήσουν. Ατ μως ταν δύνατο, καθς  σχυρς νεμος σπρωχνε τ πλοο στνοιχτ πέλαγος. Τότε  γέροντας φωνάζει μ λη τ δύναμή του κα προστάζει τ πλοο ν σταματήσει. Τ καράβι κινητοποιεται κα  διος ρχίζει νβαδίζει πάνω στ δατα. Μπροστ στος κατάπληκτους νατες, πιβιβάζεται στ πλοο κα δίνει στν καπετάνιο τρία μλα κα το λέει: «ταν πς στΒασιλεύουσα, δσε τα στν Πατριάρχη κα πές του πς το τ στέλνει Πανάγαθος Θες μ τν δολο Του ωάννη, π τν Παράδεισο». πειτα δίνει στ ναύκληρο λλα τρία μλα προσθέτοντας: «Ατ ν τ πς της Ερήνης, τςγουμένης το Χρυσοβαλάντου κα ν τς πες: φάγε π τος καρπος τοΠαραδείσου πο  γν ψυχή σου πεθύμησε». Λέγοντας ατά,  γέροντας ελόγησε τ πλήρωμα κα τ πλοο ξεκίνησε κα πάλι τ ταξίδι του, ν  διοςξαφανίστηκε.
λοκληρώνοντας τ διήγησή του,  ναυτικς προσκύνησε τν Ερήνη κα τς πρόσφερε τ μλα.  γία τ δέχτηκε μ δάκρυα ελάβειας κα εγνωμοσύνης εχαριστώντας τν γιο εαγγελιστ κα πόστολο ωάννη. Στ κελί της γονάτισε κα εχαρίστησε τν Χριστ γι ατ τ δεγμα τς ενοιάς Του πρς τδούλη Του. Τ μλα ταν πραγματικ παραδεισένια, τόσο μορφα σ σχμα καχρμα πο μοιά τους δν πρχαν.  εωδι τος πλημμύριζε τ μον κα οδελφς ποροσαν γι τ καινούργιο θαμα πο συντελονταν στν ελογημένο χρο.
 γία Ερήνη, μ τν μφυτη εφυΐα της κα τ χάρη το γίου Πνεύματος,ννόησε τι τ θεο ατ δρο ταν οράνια πρόσκληση. ταν φτασε  γία κα μεγάλη Τεσσαρακοστή, κοψε τ να μλο σ λεπτ κομματάκια κα τρωγενα κομμάτι κάθε μέρα, πέχοντας π ποιαδήποτε λλη τροφή, κόμη καπ τ νερό. Τ Μεγάλη Πέμπτη, στερα π τ θεία λειτουργία κα φο λες ομοναχς κοινώνησαν τν χράντων Μυστηρίων,  Ερήνη κοψε κα τ δεύτερο μλο κα δωσε σ κάθε δελφ π να κομμάτι. Τότε τος ποκάλυψε κα τνστορία το θείου δώρου κα λες μαζ δοξολογοσαν τν ψιστο γι τναρίθμητα χαρίσματα πρς τν γουμένη τους. Τ τρίτο μλο  Ερήνη τφύλαξε γι τς τελευταες μέρες τς πίγειας ζως της.
Τ Μεγάλη Παρασκευή, ο δελφς ψαλαν τ για κα σωτήρια Πάθη κα Ερήνη, μόνη της μέσα στ ερ βμα, γονατισμένη, εχε παραδοθε σ προσευχή. Τότε εδε θαυμάσιο ραμα: νοιξε  θόλος το ναο κα πλθος γγέλωνμφανίστηκαν, ο ποοι ψαλλαν δοξαστικος μνους κα θυμιάτιζαν τν γία Τράπεζα. μφανίστηκε κα  διος  Χριστός, θριαμβευτς μ τ σταυρ στνμο. Ο γγελοι γονάτισαν ν Τν χαιρετήσουν, ν  λάμψη Το θάμπωσε τν Ερήνη,  ποία ντικρίζοντας Τν νιωσε τ σκίρτημα το θείου ρωτα καχαμήλωσε τ βλέμμα της. ταν δειλ ψωσε τ μάτια της κα πάλι, τ ραμα εχε χαθε. Δίπλα της βρισκόταν μόνο  γγελος-δηγός της, πο τόσες φορς τν εχε διακονήσει: «Γίνου τοιμή» της επε πλ κα κείνη κατάλαβε τι πλησίαζε ρα ν διακονε τος νθρώπους π τ οράνια.
Τ σύντομο διάστημα π τ οράνιο ατ μήνυμα μέχρι κα τν σιακή της κοίμηση,  γία προετοίμαζε τν κολουθία της γι τ μεγάλο γεγονός. Στνερ να τν ρχαγγέλων τς δίδασκε γι τ μυστήριο το θανάτου, τμελλοντικ κρίση κα τν αωνιότητα.
Μ τ φωτισμ το γίου Πνεύματος τακτοποίησε τς ποθέσεις τομοναστηριο κα πέδειξε τν ξια διάδοχό της. Μι βδομάδα πρν τ μεγάλημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο π τ παραδεισένιο μλο κα καθημερινκοινωνοσε τν χράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος  Κυριακή, που γιτελευταα φορ  Ερήνη παρακολούθησε τ θεία λειτουργία, πάγγειλε τσύμβολο τς πίστης μας, κοινώνησε, γκάλιασε τς δελφς κα τος ζήτησε συγγνώμη κα τέλος γονάτισε μπροστ στν ραία Πύλη, ψωσε τ χέρια της κα προσευχήθηκε γι τελευταα φορ.