Τὴν ἀπαρχὴν τῶν ἐθνῶν, ὁ οὐρα-
νός σοι προσεκόμισε, τῷ κειμένῳ νηπίῳ
ἐν φάτνῃ, δι’ ἀστέρος τοὺς Μάγους κα-
λέσας, οὗς καὶ κατέπληττεν, οὐ σκή-
πτρα καὶ θρόνοι, ἀλλ' ἐσχάτῃ πτωχείᾳ.
Τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ

ταπεινότερον σπαργάνων; Ἐν οἷς διέ-
λαμψεν ὁ τῆς θεότητός σου πλοῦτος.
Κύριε δόξα σοι.

 

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Αυτόμελον.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερού-
σιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ
ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ
Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ
ἀστέρος ὁδοιποροῦσι. Δι' ἡμᾶς γὰρ
ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων
Θεός.

Ὁ Οἶκος
Τὴν Ἐδὲμ Βηθλεὲμ ἥνοιξε, δεῦτε
ἵδωμεν· τὴν τρυφὴν ἐν κρυφῇ εὕρομεν,
δεῦτε λάβωμεν, τὰ τοῦ Παραδείσου
ἔνδον τοῦ Σπηλαίου. Ἑκεὶ ἐφάνη ρίζα
ἀπότιστος, βλαστάνουσα ἄφεσιν· ἑκεῖ
εὑρέθη φρέαρ ἀνώρυκτον, οὗ πιεῖν
Δαυῒδ πρὶν ἐπεθύμησεν· ἑκεῖ Παρθένος
τεκοῦσα βρέφος, τὴν δίψαν ἔπαυσεν
εὐθύς, τὴν τοῦ Ἀδὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ. Διὰ
τοῦτο πρὸς τοῦτο ἐπειχθῶμεν, οὗ
ἐτέχθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων
Θεός.