Μερικές ορθόδοξες γυναίκες, πού σκοπεύουν να παντρευτούν άπιστους, θεωρούν, ότι αυτό καθόλου δεν θα βλάψει την πίστη τους.
Δυστυχώς, ή πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζει ό ιερέας, διαφέρει πολύ από αυτές τις προσδοκίες. Τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες και οι άντρες, πού έχουν εισέλθει σέ μία τέτοια συμβίωση, πολύ γρήγορα αποκλίνουν από την αληθινή πίστη, ό ζήλος για την σωτηρία αντικαθίσταται από την προσαρμοστικότητα, και συχνά συμβαίνει και άμεση αποστασία. Αντί των Κυριακάτικων λειτουργιών, οι σύζυγοι αυτοί αρχίζουν να πηγαίνουν στα θέατρα και σέ μοντέρνες «συγκεντρώσεις», μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουν το δεύτερο ήμισυ τους.
Τα παιδιά σέ αυτούς τούς γονείς εξελίσσονται σέ κυνικούς πού δεν πιστεύουν σέ τίποτα. Αυτό όμως είναι κατανοητό, γιατί έχουν το ζωντανό παράδειγμα της υποκρισίας στα μάτια τους!
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μόνον αυτής της διεφθαρμένης εποχής.
Το ίδιο είχε παρατηρήσει ακόμη και τον Γ' αιώνα ό Άγιος μεγαλομάρτυρας Κυπριανός της Καρχηδόνας, όταν στο βιβλίο του «Περί πεσόντων» έγραφε, ότι ή αιτία του μεγάλου αριθμού των αποστατών ήταν το ότι, «εισέρχονται σέ γάμο με άπιστους, τα μέλη του Χριστού προσφέρουν σέ ειδωλολάτρες».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως ή Ορθόδοξη πίστη είναι πιο αδύναμη, από την απιστία ή από οποιαδήποτε ψευδή θρησκεία, αφού ό γάμος πού έχει συναφθεί με έναν άπιστο, οδηγεί σέ τέτοια καταστροφικά αποτελέσματα; Ή απάντηση είναι, ότι ό Θεός δεν βοηθά εκείνους, πού άμεσα παραβιάζουν το θέλημα Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου