Γάμος, ένα άθλημα αγάπης!

 Το πλέον βασικό θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο σήμερα δεν παύει να είναι το στοιχείο του έρωτα. Βασική προϋπόθεση για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στο γάμο είναι η προσδοκία της ερωτικής αγάπης, η οποία θα οδηγήσει τους δύο ανθρώπους στην οικογένεια και στην κοινή συμβίωση. Ακόμα όμως κι αν ο άνθρωπος δεν οδηγείται στο γάμο, βλέπουμε πως η ερωτική αγάπη είναι η κυριότερη έγνοιά του. Από την ποίηση, τη λογοτεχνία, την τέχνη, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, μέχρι τη διαφήμιση, τα περιοδικά, τη διασκέδαση, κυριαρχεί αυτή η αναζήτηση της ερωτικής αγάπης ως του κατεξοχήν εκφραστικού τρόπου επικοινωνίας του ανθρώπου! 

Κι αν η εποχή μας κυριαρχείται από το μοντέλο της οδού της απόλαυσης, όπου ακόμα κι η ερωτική αγάπη αντιμετωπίζεται φροϋδικά, με υποτιμητική του γάμου αντίληψη ("ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα"), δεν παύει να έρχεται η ώρα στην ανθρώπινη ύπαρξη που ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να δίνει και πιστότητα στο σύντροφό του, η ανάγκη δημιουργίας νέων ανθρώπων (ακόμα κι ως ασυνείδητης προσπάθειας κατάκτησης της αθανασίας), η δοκιμασία της   επικοινωνίας, το άθλημα της αγάπης. 

Γιατί οι σχέσεις των δύο φύλων μέσα στο γάμο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα άθλημα, στο οποίο κανείς πρέπει να είναι έτοιμος να παλέψει να διατηρήσει αυτόν που έχει και να κάνει τη σχέση τρόπο της ύπαρξής του, ζωή του! Αυτό δεν μπορεί να κατορθωθεί με τις δικές μας φτωχές, ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά είναι καρπός της αγάπης και της ευλογίας του Θεού που δίνεται μέσα από το μυστήριο του γάμου. Οι άνθρωποι τα έχουμε όλα μετατρέψει σε κοινωνικές διαδικασίες, ωστόσο στο βάθος πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο η ευλογία του Θεού, όταν κανείς την αισθάνεται και τη ζητά, μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο νικητή στο κατεξοχήν πρωτ-άθλημα της ζωής, που είναι ο γάμος. 

Η ανθρώπινη σχέση δεν μπορεί να σταθεί μονάχα ως "πλατωνική" έκφραση. Χρειάζεται και την ηδονή. Είναι μεταπτωτική κατάσταση που την παραχώρησε ο Θεός, ώστε να βοηθιέται ο άνθρωπος στην αθλητική του προσπάθεια, να ολοκληρώνεται ("έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν") και να οδηγείται στη συν-δημιουργία με το Θεό. Η Εκκλησία δεν αρνείται τις ερωτικές σχέσεις μέσα στο γάμο, χωρίς όμως να τις απολυτοποιεί. Αν δεν είναι έκφραση της γνήσιας αγάπης, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια ακόμη οδό απόλαυσης του ανθρώπου, η οποία δεν ενώνει, αλλά απλώς ικανοποιεί! 

Η εποχή μας αναζητεί διαρκώς την ηδονή. Η Εκκλησία προτάσσει την ευλογία του Θεού. Προτείνει ως κατεξοχήν πρότυπο αγάπης τη σχέση των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, χαρακτηρίζοντάς τες με τον όρο "αλληλοπεριχώρηση". Αν ο άνθρωπος μέσα στον γάμο δεν μάθει να ζει για τον άλλο και όχι από τον άλλο, αν δεν μάθει να αγαπά υπερβαίνοντας τα "θέλω" του και το "εγώ" του, αν δεν μάθει να βιώνει κι αυτή την ερωτική αγάπη ως το κατεξοχήν στοιχείο ενότητας με τον άλλο, τότε όλα θα γίνονται συνήθεια και συμβιβασμός. Τότε η πιο όμορφη ανθρώπινη λειτουργία, δοσμένη από το Θεό, θα παραμένει στο επίπεδο της τυφλής ικανοποίησης ενός ενστίκτου, κι ο άνθρωπος, μη ικανοποιούμενος, θα αναζητεί καινούριες περιπέτειες, κρύβοντας μέσα του την αποτυχία του να αγαπήσει!