Η Ανθούσα διδάσκει εποπτικά την προσευχή στον Ιωάννη
Η εικοσάχρονη χήρα λούζεται καθημερινά στο δάκρυ. Η θλίψη οδηγεί τον άνθρωπο πολύ πολύ κοντά στον Θεό ή τον απομακρύνει τέλεια από κοντά Του. Η Ανθούσα βασανίζεται, υποφέρει, με τη βοήθεια όμως της πιστής διακόνισσας Σαβινιανής, με την πολυποίκιλη συμβολή του άγιου πνευματικού της Ιουλιανού (όχι του Παραβάτου! ) μετατρέπει το στεναγμό σε γλυκειά συνομιλία με τον ουρανό. Ώρες πολλές κατάμονη μέσα στο δωμάτιό της, όρθια ή γονατιστή, ικετεύει καθημερινά τον Ύψιστο για το παιδί της. Πρωί- βράδυ συμπροσεύχονται και οι τρεις ( Ανθούσα, Σαβινιανή, Χρυσόστομος ) . Δεν αρκείται η άριστη, υπέροχη δασκάλα μονάχα στην ατομική, σπιτική προσευχή. Θέλει να μάθει το παιδί της να προσεύχεται θερμά και μέσα στο σπίτι του Θεού, στο ναό. Τριγύρω από την Αντιόχεια υπάρχουν πολλά «μαρτύρια» (= μικρά εκκλησάκια) , αφιερωμένα σε τοπικούς άγιους. Μόλις λοιπόν τελειώνουν τα σχολικά μαθήματα, αργά το απόγευμα, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου, η Ανθούσα παίρνει το μοναχοπαίδι της και επισκέπτονται κάποιο μικρό «μαρτύριο». Ο ήλιος σιγά- σιγά κοκκινίζει, πορφυρώνει τα σύννεφα. Οι δύο επισκέπτες ευλαβικά εισέρχονται σε κάποιο «ξωκκλήσι». Το υποβλητικό μισοσκόταδο ευνοεί αφάνταστα την προσευχή. Κερί και λιβάνι μοσχομυρίζουν στο μικρό χώρο. Η Ανθούσα ασπάζεται ευλαβικά τις εικόνες, ανάβει λίγα ξυλαράκια στο θυμιατό, τοποθετεί λίγο λιβάνι και θυμιατίζει όλες τις εικόνες. Προσωπικά βάζει λίγο λάδι στα καντηλάκια και τ’ ανάβει.
- Έλα , τώρα, Ιωάννη! Έμπα μέσα στο ιερό και άναψε την ακοίμητη καντήλα.
Αρκετή ώρα παραμένουν μέσα στο μαρτύριο. Η Ανθούσα προσεύχεται πολύ, γιατί η σιγαλιά, τα θυμιάματα, το μισοσκόταδο, οι αδρές μορφές των αγίων, επηρεάζουν θετικά το παιδί της, ριζοβολούν μέσα του ιερά, άγια σκιρτήματα για καθολική αφιέρωση στο Θεό. Η άγια αυτή συνήθεια επηρεάζει βαθύτατα το σπλάχνο της. Ο λαός λέει «αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι». Αργά- αργά η Ανθούσα μεταγγίζει ευσέβεια, αρετές στο γυιό της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου