Επειδή λοιπόν γνωρίζομε άριστα ότι:
δεν μας αποστρέφεται καθόλου ο Πατέρας μας, ο Χριστός , όταν εμείς επανερχόμαστε κοντά του
μας υποδέχεται ο Κύριός μας, όπως ακριβώς εκείνους που κατώρθωσαν υπέροχα κατορθώματα αρετής
δεν μας τιμωρεί ο Ιησούς , αλλά μας ανεβάζει στους ώμους Του, όπως το πλανεμένο πρόβατο
χαίρεται η Αγία Τριάδα , αγάλλεται περισσότερο για μας που μετανοούμε παρά για όσους έχουν σωθεί με την αρετή τους
Επειδή ξέρομε όλα τα παραπάνω
- δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, έστω και αν είμαστε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό μέσα στην αμαρτία.
- δεν πρέπει να ‘χομε αυτοπεποίθηση , σιγουριά, όταν ασκούμε αγαθά έργα.
- Πρέπει να τρέμομε , να φοβόμαστε μήπως πέσομε, αν και ασκούμε την αρετή, γιατί στηρίζομε τη χριστιανική συμπεριφορά μας στο δικό μας το θάρρος ( και όχι στο Θεό ), στις δυνάμεις μας (όχι στην ενίσχυση του Θεού ).
- Πρέπει να μετανοούμε ειλικρινά, όταν αμαρτάνομε!
Αυτά που είπα στην αρχή της ομιλίας, αυτά λέγω και τώρα, που τελειώνω. Προδίνομε τη σωτηρία μας, αν έχομε αυτοπεποίθηση, αποκλειστικό θάρρος στις ανθρώπινες δυνάμεις μας και, αν απελπιζόμαστε , όταν έχομε πέσει χαμηλά και συζούμε με την αμαρτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου