Η Αγία Αικατερινη και η συνομιλία της με τους 50 ρήτορες

Σήμερα είναι η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης που ήταν μια πάνσοφη γυναίκα και μαρτύρησε για τον Χριστό. Πολλοί μπορεί να διαβάσατε τον βίο της, όμως σίγουρα λίγοι ξέρετε ότι αποστόμωσε 50 δεινούς ρήτορες της εποχής.

Απέδειξε την άρρηκτη σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Τι τους είπε η Αγία για το Χριστό; Ότι προφήτευσαν γι΄αυτόν, την έλευσή του και τη σταύρωσή του αρχαίοι φιλόσοφοι και ποιητές και μάλιστα η Σίβυλλα και ο Απόλλωνας.

Ας δούμε όμως λίγα πράγματα από το βίο της Αγίας.

H Αγία Μεγαλομάρτης Αικατερίνη γεννήθηκε το 294 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια και ήταν κόρη του Έλληνα ηγεμόνα της πόλης Κόστου, ο οποίος πριν αναλάβει την διακυβέρνηση της Αιγύπτου με εντολή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Διοκλητιανού ήταν βασιλιάς της Κύρπου.

Η Αγία ήταν γνωστή για τη σοφία της και είχε σπουδάσει στις εθνικές σχολές της Αλεξάνδρειας φιλοσοφία, ποίηση, ρητορική, ιατρική μουσική, φυσική, μαθηματικά και αστρονομία. Στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. όταν βασίλευε στο Ρωμαϊκό κράτος ο αυτοκράτορας Μαξέντιος η Αγία ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κατηγόρησε δημόσια το Ρωμαίο αυτοκράτορα για τις θυσίες του στα είδωλα.

Ο αυτοκράτορας συγκέντρωσε 50 ρήτορες απ΄όλη την αυτοκρατορία για να την πείσουν να αρνηθεί το Χριστό. Αντί όμως οι ρήτορες να πείσουν την Αγία πείστηκαν οι ίδιοι από τα επιχειρήματά της διότι αυτά ήταν βασισμένα στα ρητά και στις προφητείες των Ελλήνων φιλοσόφων περί της ελεύσεως του Ιησού Χριστού επί της γης.

Οι λόγοι της Αγίας στάθηκαν αφορμή να
στραφούν οι 50 ρήτορες προς το Χριστιανισμό. Έξαλλος ο αυτοκράτορας διέταξε να ριφθούν στην πυρά και η Αγία φυλακίστηκε και βασανίστηκε.

Με κόκκινα γράφει:”Ο χρησμός του Απόλλωνος δοθείς

εν Δελφοίς περί του Χριστού και του πάθους αυτού”

Οι 50 ρήτορες παρουσιάζονται ενώπιον της Αγίας και ο σπουδαιότερος από αυτούς αμφισβητεί τη θεότητα του Ιησού υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε οι αρχαίοι φιλόσοφοι ονόμασαν ή τίμησαν αυτόν:«Λοιπόν, μη παρασυρόμενη από την απάτη επιμένεις εις τον Εσταυρωμένον ως Θεόν, τον οποίον ουδείς εκ των παλαιών δεν τον ονόμασε σοφό, ούτε εγνώριζε αν ονομαζόταν Θεός». Στην απάντησή της η Αγία χρησιμοποιεί τις γραπτές προφητείες των αρχαίων φιλοσόφων, όπως του Διοδώρου, του Πλουτάρχου, του Ομήρου, του Ορφέως, του Σοφοκλέους και ως αποκορύφωμα δύο χρησμούς της Σίβυλλας και του Απόλλωνος, οι οποίοι αφήνουν κυριολεκτικά άναυδους του 50 ρήτορες.

Οι δύο χρησμοί καταγράφονται στην Γ’ εκδοχή του Μαρτυρίου της Αγίας (Μαρτυρολόγιον του Σινά σελ. 100- 133) αλλά και σε ένα χειρόγραφο από περγαμηνή του 12ου αιώνος το οποίο φυλάσσεται στη Μονή Δοχειαρίου του Άγιου Όρους. Οι ρήτορες αναφέρουν στην Αγία ότι ουδέποτε διάβασαν στα βιβλία τους για κάποιον Εσταυρωμένο Θεό.

Η απάντηση της Αγίας είναι καταπέλτης:

«Το ότι ο Εσταυρωμένος, είπε, δεν έτυχε να τιμηθεί από κανέναν από τους παλαιούς δεν θα έπρεπε να δαπανώμεν τον χρόνο μας, ούτε να το πολυεξετάζομεν, ούτε να κάνωμε ερεύνας δι΄αυτών με ανθρωπίνους λογισμούς διότι είναι ο αληθινός θεός του ουρανού και της γης, της θαλάσσης, του ηλίου, της σελήνης, των άστρων και δημιουργός όλου του ανθρωπίνου γένους ακατάληπτος, ανεξερεύνητος, απέραντος, ανεξιχνίαστος, άρρητος. Διά να σου αποδείξω τα σχετικά μ’ αυτόν με τη βοήθεια των δικών σου, διότι έτσι η απόδειξής μου θα είναι απολύτως έγκυρη, πρόσεξε τι αποκαλύπτει ξεκάθαρα, η πιο σοφή απ’ όλας τας γυναίκας, Σίβυλλα, διά την κατά σάρκα γέννησή του, διά την πρόνοιάν του δι’ ημάς, και διά την αμέτρητόν του φροντίδα.

Αν θέλεις ας ακούσουμε τα ίδια της τα λόγια: «ύστερα από πολύν καιρό θα φτάσει κάποιον εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα». Πρόσεξε και τον αληθινό μάντη Απόλλωνα, που έχει ξεχάσει την συνηθισμένη του ασάφια και τα αμφιλεγόμενά του και φανερώνει γυμνή την αλήθεια χωρίς τη δικήν του βούλησιν. Λέγει αυτός: «Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ο οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε η Θεότης του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος.

Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, όλα υποφέρων από τους θνητούς, δηλαδή τον σταυρόν, την ύβριν, την ταφήν. Αυτός κάποτε από τα μάτια έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμιν θεϊκήν. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθει εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».

Αυτά διηγείται ο Θεός σου. Διότι είναι συνάναρχος μ΄αυτόν που τον εγέννησε και αιώνιος αρχή και ρίζα και πηγή όλων των αγαθών, όλα τα δημιούργησε χωρίς να υπάρχουν πριν και όλα τα κοσμεί και τα διακρατεί και τα διαπερνά και με το δικό του χέρι εδημιούργησε ημάς τους ανθρώπους και πολλούς δρόμους ήνοιξε διά την σωτηρία μας».