( ) ΕΞ΄ ΥΨΟΥΣ ΚΑΤΗΛΘΕΣ Ο ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΟΣ...ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ ΤΟΥ Δ΄-ΨΑΛ...

Απολυτίκιο Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων Αγ. Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος ...

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ 1987 - ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΣ

Απολυτίκιο Αγ. 7 Παίδων ''Μακκαβαίων'' - 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Αυτή την ώρα σας μιλώ,

δωδεκάτη βραδυνή.

Έρχομαι πάλι ο Πατήρ,

σας κάνω τήν τιμή.

Σας κάνω ενημέρωση 

γιά ό,τι θα συμβεί,

γιά τίς μέρες τίς δύσκολες

πού θά έρθουν στήν χώρα αύτἠ.

Θέλω πρώτα νά σας πω

γιά τούς πολιτικούς σας,

τούς κάνατε όλους θεούς,

τούς πουλήσατε τήν ψυχή σας.

Κι αυτοί με την σειρά τους τέκνα μου,

σας πούλησαν την γη σας.

Δεν βλέπετε πώς διαφωνούν 

μέσα στην βουλή;

Κι άλλες διαμάχες θα έχουν,

θα είναι σαν τρελλοί.

Νομίζετε πώς έχετε

κυβέρνηση ελληνική;

Πόσο όμως πλανάσθε,

γιατί δεν κάνουν κουμάντο αυτοί.

Είναι μαριονέττες

στα χέρια των μασόνων

κι ανάλογα με τις εντολές

φτιάχνουν τον κάθε νόμο.

Δεν βλέπετε το ψέμα τους

και την υποκρισία;

Δεν έχουνε στο βλέμμα τους

καμμία παρρησία.

Θέλουν να εξοντώσουν 

από την χώρα αυτή,

το Χριστό, την Παναγία

καί τήν σημαία τήν Ελληνική.

Ακόμα καί τό όνομα

νά αλλάξουν της Ελλάδας,

αυτά είναι τά σχέδια

πού έχουν στα φυλλάδια.

Κι εσείς τέκνα μου νομίζετε

πως είστε Ευρωπαίοι,

νοιώθετε ασφάλεια

κι αυτοί σας γράφουν χρέη.

Δεν χρωστάτε τίποτα,

όλα είναι φτιαχτά,

τά νομοσχέδια είναι άκυρα

καί αντισυνταγματικά.

Γρήγορα θά αποκαλυφθούν,

θά γίνουν γεγονότα,

θά φύγετε απ´ τήν Ε.Ο.Κ.

καί απ´ του εχθρού τήν μπότα.

Γιατί έτσι καί μείνετε

ακόμα μιά στιγμή

να ξέρετε θα χάσετε

όλη σας την γή.

Είστε σε πόλεμο φρικτό,

τό έχετε αντιληφθεί;

Αυτό πού θέλω τέκνα μου

να μάθετε καλά

είναι πως σας Αγαπώ

καί θλίβομαι βαθιά.

Γι´ αυτό καί επικοινωνώ

μαζί σας κάθε τόσο

γιατί έχω καί ΕΓΩ 

τα σχέδια μου καί θέλω να σας σώσω.

Κάντε ένα βήμα μόνο εσείς

καί εγώ τα ενενήντα εννέα,

διώξτε όλους τούς "θεούς"

καί ελάτε στον Πατέρα.

Η μετάνοια καί η προσευχή

καθώς καί η νηστεία,

θα διώξουν απ´την χώρα σας

όλα αυτά τά θηρία.

Γιατί εκτός απ´τό οικονομικό,

τό σχέδιο που υπεγράφη,

είναι να σφάζονται οι Χριστιανοί

καί νά πετιούνται σε χαντάκι.

Όμως καί πάλι η προσευχή

θά φέρει καί σ´αυτό τήν λύση.

Θα τό αναλάβει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ,

καί κανέναν στήν Ελλάδα δέν θα αφήσει.

Θα στείλει αρρώστια ανίατη,

πολλοί θά προσβληθούνε

καί μέ πόνους αφόρητους

πολλοί θέ να χαθούνε.

Έτσι θα γίνει τό σχέδιο

του Μέγα Ταξιάρχη.

Θα αδειάσει τότε η χώρα σας,

θα μείνετε μονάχοι.

Καράβια θα τους παίρνουνε

στίς χώρες τους θα πάνε,

θά φοβηθούν τόσο πολύ

που πίσω τους δεν θα κοιτάνε.

Εάν εσείς μετανοιώσετε,

Εγώ κρατώ το λόγο,

καί κάνω πράξη όλα αυτά

μέσα σε λίγο χρόνο.

Όσο γιά την Ε.Ο.Κ.,

σας τό είπα πολλές φορές

γρήγορα θα διαλυθεί,

θα πάθει συμφορές.

Μαζί μ´αυτήν θα διαλυθεί

του μαμωνά το χρήμα.

Χαρτιά θα είναι τα Ευρώ

χωρίς καμμιά αξία.

Όσο για τα κράτη της

που έφτιαξαν αυτοκρατορία,

θα γκρεμιστούν από εκεί ψηλά,

θα πάθουν πανωλεθρία.

Γιατί ήθελαν να διαλύσουν 

την Ορθοδοξία

καί στόχος είναι η Ελλάδα μας

που έχει τα πρωτεία.

Όμως δεν αντιλήφτηκαν

πως την Ελλάδα όποιος πειράζει,

μέσα στο μάτι του Θεού,

βαθιά το χέρι βάζει.

Τέκνα μου δώστε Μου την μετάνοια,

να έχω εξουσία,

για να μπορέσω γρήγορα

να βάλω την τελεία.

Γιατί είμαι ελεύθερος Θεός,

ποτέ δεν σας πιέζω

κι αν εσείς δεν θέλετε

ΕΓΩ πώς να σας σώσω;

Εδώ όμως κλείνω το γραπτό,

γιατί πολλά σας είπα.

Σας λέω ότι σας ΑΓΑΠΩ

καί να έχετε ελπίδα.

ΑΜΗΝ!!!

Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!

''Πως έγινε το θαύμα αυτό; Ευλόγησε ο Χριστός, που ζει και θριαμβεύει εις όλους τους αιώνας. Ναι, ο Χριστός! Άς Τον αγνοούν οι πολλοί...'' - π. Αυγουστίνος Καντιώτης

…Συνέλαβαν κάποιον αντάρτη ἀπὸ τὰ βουνά και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη τῆς Κοζάνης και τον έρριξαν στη φυλακή. Όταν το ἔμαθε ὁ π. Αυγουστίνος Καντιώτης πῆγε στην φυλακὴ γιὰ νὰ τὸν δῇ. Αὐτὸς ἦταν ἐχθρός του. Πολλές φορὲς προσπάθησε νὰ τὸν σκοτώσῃ, ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφερε...

Οἱ υπεύθυνοι των φυλακῶν δὲν τὸν άφηναν να περάσῃ καὶ τοῦ εἶπαν...

- π. Αὐγουστῖνε αυτόν έρχεσαι νὰ δῆς; Τοῦ φέρῃς καὶ φαγητό; Ὄχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσῃς.  Και τους απάντησε:

- Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή(*) και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο».

Τὸν άφησαν τότε να περάσει. Όταν άνοιξε η πόρτα και τὸν είδε, έκλαυσε.

Ήταν σε άθλία κατάσταση. Kαι είπε·

 - Πάτερ Aυγουστῖνε, εσύ ήρθες να με δῇς!

 Oύτε η γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου, οὔτε κανένας
 δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα...

 Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!

_____________________________________

(*) Ὅλοι οἱ φυλακισμένοι τὴν Γερμανικὴ κατοχὴ, ἀλλὰ καὶ ἀργότερα συντηροῦνταν ἀπὸ τὰ συσσίτια που ἔκανε ὁ π. Αὐγουστῖνος στην Κοζάνη, ποὺ ἔφτασαν ἡμηρεσίως μέχρι 8.500 πιάτα.

(Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης σε συσσίτια - φωτογραφία της εποχής.)

ΟΛΑ ΣΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ !!

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ενα γράμμα που
στάλθηκε απο τον Άγιο Σεραφείμ της Βίριτσα σε ενα πνευματικό του παιδί,
επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στην φυλακή. Είναι ένας λόγος παρηγοριάς
και νουθεσίας, που ο Δημιουργός Θεός απευθύνει στην ψυχή του ανθρώπου.

” Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα όσα αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα?
Διότι αυτά που αφορούν εσένα, αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου. Όταν οι
πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος σαν το ποτάμι, θέλω να
ξέρεις οτι απο Μένα ηταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις οτι η αδυναμία
σου έχει ανάγκη απο τη δύναμη Μου και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με
αφήσεις να σε προστατεύσω.

Θέλω να ξέρεις οτι οταν βρίσκεσαι
σε δύσκολες συνθήκες μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν
λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα και σε απομακρύνουν, από Μένα
ήταν αυτό.

Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις της ζωής είναι στα χέρια Μου.

Δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει.

Δεν με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση? Και να! Σε έβαλα σ΄αυτό
ακριβώς το περιβάλλον, στο ¨σχολείο¨ που διδάσκουν αυτό το μάθημα. Το
περιβάλλον σου και αυτοί που ζούν γύρω σου μόνο εκτελούν το θέλημα Μου.

Έχεις οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα? Να ξέρεις οτι
απο Μένα ήταν αυτό.Θέλω να ξέρεις οτι Εγώ διαθέτω τα χρήματα σου και να
καταφεύγεις σε Μένα και να γνωρίζεις οτι εξαρτάσαι απο Μένα. Θέλω να
ξέρεις οτι τα αποθέματα Μου είναι ανεξάντλητα και να βεβαιωθείς οτι
είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου.

Να μην συμβεί ποτέ να σου πούν στην ανάγκη σου: ” Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό σου “

Έχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στη θλίψη απο τους συγγενείς σου, τους
ανθρώπους που αγαπάς? Σου το επέτρεψα, για να στραφείς σε Μένα και σε
Μένα να βρείς την αιώνια παρηγοριά και ανακούφιση.

Σε ξεγέλασε ο
φίλος σου ή κάποιος που του είχες ανοίξει την καρδιά σου? Από μένα ήταν
αυτό. Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο
καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος.

Θέλω να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου τα λές.

Σε συκοφάντησε κάποιος? Να το αφήσεις σε Μένα, σε Μένα να
προσκολληθείς. Εγώ είμαι η καταφυγή σου, για να κρυφτείς απο την
αντιλογία των εθνών. Θα κάνω την δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φώς,
και την ζωή σου σαν μέρα μεσημέρι.

Καταστράφηκαν τα σχέδια σου
και η ψυχή σου είναι εξαντλημένη? Απο Μένα ηταν αυτό. Έκανες σχέδια και
είχες δικούς σου σκοπούς. Τα σχέδια σου τα έφερες να τα ευλογήσω. Αλλά
Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα να κατευθύνω και να χειραγωγώ τις
περιστάσεις της ζωής σου, διότι είσαι το όργανο και όχι πρωταγωνιστής.

Σε βρήκαν απροσδόκητες αποτυχίες και η απελπισία κατέλαβε την καρδιά
σου? Να ξέρεις, απο Μένα ηταν αυτό. Διότι μ΄αυτή την κούραση και το
άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την
παρρησία σου στην προσευχή για τους συγγενείς σου. Δεν ήσουν εσύ που
εμπιστεύτηκες τις φροντίδες για αυτούς στην προνοητική αγάπη Μου? Δεν
είσαι εσύ που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία της Πανάγνου Μητέρας
Μου?

Σε βρήκε σοβαρή ασθένεια που μπορεί να γιατρευτεί ή είναι
αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο κρεβάτι σου? Απο Μένα ήταν αυτό. Επειδή
θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της σωματικής ασθένειας, να μην
γογγύζεις γι΄ αυτήν τη δοκιμασία που σου στέλνεται και να μην προσπαθείς
να καταλάβεις τα σχέδια Μου της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων με
διάφορους τρόπους, αλλά αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το κεφάλι σου
μπροστά στην αγαθότητα Μου.

Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι
ξεχωριστό και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το κάνεις έπεσες στο
κρεβάτι του πόνου? Από Μένα ήταν αυτό. Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος
στα δικά σου έργα και Εγώ επέτρεψα να σου συμβεί αυτό για να προσελκύσω
τις σκέψεις σου σε Μένα. Θέλω να σου διδάσκω τις βαθύτατες σκέψεις και
τα μαθήματα Μου, για να Με υπηρετείς, θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι
πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.

Μερικοί απο τους καλύτερους υιούς
Μου είναι αυτοί οι οποίοι είναι αποκομμένοι απο τη δραστική ζωή, για να
μάθουν να χειρίζονται το όπλο της αδιάλλειπτης προσευχής.

Κλήθηκες απροσδόκητα να αναλάβεις μια δύσκολη και υπεύθυνη θέση,
στηριγμένη σε Μένα? Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές, και γι΄αυτό θα
σε ευλογήσει ο Κύριος και Θεός σου, σ΄ όλα τα έργα σου, σ΄ όλους τους
δρόμους σου, σ΄ όλα. Καθοδηγητής και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου.

Την ημέρα αυτή στα χέρια σου, τέκνο Μου, έδωσα αυτό το δοχείο με το θείο μύρο, να το χρησιμοποιήσεις ελεύθερα.

Να θυμάσαι πάντοτε οτι κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις, κάθε
προκλητική λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε εμπόδιο στα έργα σου,
που θα μπορούσε να προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση, κάθε φανέρωση
της αδυναμίας και της ανικανότητας σου, θα χρίεται με αυτό το έλαιο.

Απο Μένα ήταν αυτό.

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία απο τον Θεό. Και να βάλεις
στην καρδιά σου αυτόν τον λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα αυτή.

Από Μένα ήταν αυτό.

Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα, όπου και να είσαι, οτι οποιοδήποτε
κεντρί, θα αμβλυνθεί… μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα…

Όλα σου στάλθηκαν απο Μένα για την τελείωση της ψυχής σου.

Όλα αυτά ήταν απο Μένα”

Ποιος είναι ο σκοπός της προσευχής

Ή εισχώρηση στο εκκλησιαστικό σώμα παπικών ή προτεσταντικών δομών σκέψης και τρόπων ζωής δυστυχώς έχει επηρεάσει τις αντιλήψεις πολλών από εμάς και αντιλαμβανόμαστε λανθασμένα και την προσευχή, αλλά και το στόχο αυτής. Πολλοί εξ ημών συνηθίζουμε να προσευχόμαστε ατομικά, φλυαρώντας ακατάπαυστα, ζητώντας από το Θεό να προφυλάξει από κάθε κακό τον εαυτό μας και μόνον […]

Ή εισχώρηση στο εκκλησιαστικό σώμα παπικών ή προτεσταντικών δομών σκέψης και τρόπων ζωής δυστυχώς έχει επηρεάσει τις αντιλήψεις πολλών από εμάς και αντιλαμβανόμαστε λανθασμένα και την προσευχή, αλλά και το στόχο αυτής. Πολλοί εξ ημών συνηθίζουμε να προσευχόμαστε ατομικά, φλυαρώντας ακατάπαυστα, ζητώντας από το Θεό να προφυλάξει από κάθε κακό τον εαυτό μας και μόνον αυτόν. Έτσι, αντί ή προσευχή να αποτελεί μέσο αυτοκάθαρσης, εσωτερικής ανακαίνισης, δυστυχώς περιορίζεται σε μία πεζή ψυχαναλυτική εμπειρία, ή οποία θα μπορούσε να υπάρξει και δίχως την αναφορά στο Θεό, παρά μόνο στον εαυτό μας.
α) Στόχος της προσευχής είναι ή Κοινωνία μας με το Θεό: πρόκειται για μία μυστική συνομιλία δύο προσώπων. Ό χριστιανός, επειδή είναι το κατ” εξοχήν κοινωνικό όν, επειδή γνωρίζει πώς ή επικοινωνία με το Θεό αποτελεί πρωταρχικό στόχο και προτεραιότητα, διαμέσου του αγωγού της προσευχής προσπαθεί να οικειοποιηθεί τη ζωή του όντως Όντος Θεού. Οι χαρισματούχοι της “Εκκλησίας μάλιστα φτάνουν σε τόσο υψηλή θεωρία που γεύονται πράγματα άφατα και άρρητα. Ό παππούς Εφραίμ ό Κατουνακιώτης έλεγε σε κάποιον ιερομόναχο: «…σήμερα είμαι πολύ συγκινημένος, γιατί στην προσευχή μου άκουσα ουράνιες ψαλμωδίες, που δεν μπορεί ανθρώπινη γλώσσα να περιγράψει. Τόσο δέθηκε ή καρδιά μου και ό εσωτερικός μου κόσμος με αυτές, που δεν έχω όρεξη να φάω. Ρώτησα τη Χάρη να μού πει ποιοί είναι αυτοί που ψάλλουν και μού απάντησε: είναι οι θεοδοσιανές αδελφές». (Θεοδοσιανές υμνολογίες είναι οι ακατάπαυστες δοξολογίες που προσφέρουν στο Θεό οι ψυχές των σεσωσμένων)

β) Στόχος της προσευχής είναι ό εσωτερικός αγιασμός: έλεγε ό γέροντας Παΐσιος «τώρα να σάς δώσω κι εγώ μια …»κατάρα»! Ό Θεός να πλημμυρίσει την καρδιά σας με την καλοσύνη Του και την πολλή Του αγάπη, μέχρι που να παλαβώσετε, για να φύγει πια ό νους σας από τη Γή και να βρίσκεται από τώρα κοντά Του, στον Ουρανό. Να τρελαθείτε από την θεία τρέλα της Αγάπης του Θεού! να σας κάψει ό Θεός με την αγάπη Του τις καρδιές σας!» Όταν ό άνθρωπος προσεύχεται ή Θεία Χάρη δε μένει αμέτοχη. Βρίσκεται δίπλα στον προσευχόμενο, έτοιμη να τον κυριέψει, να τον αγιάσει. Κι από τον εσωτερικό αγιασμό ό άνθρωπος μπορεί να μεταβάλει ολάκερη τη δημιουργία, να την ανακαινίσει, να την γνωρίσει. Ό προσευχόμενος άνθρωπος είναι χαριτωμένος, κοινωνικός, ευπροσήγορος, πνευματικά χαρούμενος, ευτυχής, γιατί βαδίζει έναν δρόμο κοπιαστικό μεν αλλά βοηθητικό για την απαλλαγή από τα πάθη.

γ) Ή προσευχή μας οδηγεί στη Γνώση: υπάρχει ή κοσμική γνώση. Οι κανόνες της φυσικής, της χημείας, οι μαθηματικοί νόμοι κ.ο.κ. Μπορούν να γίνουν κτήμα καθενός μας. Όμως, ή άλλη Γνώση, των θείων πραγμάτων, ή εμπειρία του επέκεινα, αποκαλύπτεται στον άνθρωπο με την αρωγή της προσευχής. Αύτη χαρίζει την μετάνοια, πληροφορεί για την αλήθεια, καθαρίζει το νου, εκλεπτύνει τα αισθήματα. δεν προσφέρει αισθητικές όμως συγκινήσεις. Ή προσευχή δεν είναι «μελό» ούτε διανοητικό «κατασκεύασμα». Είναι τρόπος για να συλλάβει κανείς κεκρυμμένα νοήματα ζωής.

δ) Ή προσευχή ως απαλλαγή από την τραγωδία του αδιεξόδου: στη σύγχρονη εποχή όλο και περισσότεροι αναφέρονται στη λέξη αδιέξοδο, είτε αυτό είναι ατομικό είτε κοινωνικό. Ή προσευχή μπορεί να διαλύσει την ομιχλώδη αύτη κατάσταση και να βοηθήσει τον καθένα μας να οικειοποιηθεί την αλήθεια ότι ό κόσμος μας δεν είναι ό,τι οι φτωχές μας αισθήσεις αντιλαμβάνονται. Υπάρχει και μία άλλη πραγματικότητα, την οποία αν δε συνειδητοποιήσουμε κινδυνεύουμε με την εξάρτηση μας από το παράλογο. δεν είναι τραγωδία ή ύπαρξη του Τρίτου Κόσμου, ή πείνα, οι ασθένειες, ό πόλεμος ή η χρήση πυρηνικών και χημικών όπλων; δεν είναι παραλογισμός ή απώλεια μιας ζωής σε νεαρή ηλικία; δεν είναι παραλογισμός ό φόνος, ή τρομοκρατία; Πού είναι ό Θεός; Που βρίσκεσαι Θεέ μου; Υπάρχεις; τις απαντήσεις σε όλα τούτα δίδει ή προσευχή. Με αυτήν αναστηλώνονται τα συντρίμμια της ζωής, ο άνθρωπος πείθεται για την ανεπάρκειά του κι έτσι γεφυρώνει το ρήγμα μέσα του μεταξύ αυτού που είναι, που βλέπει και που θα ήθελε να είναι και να βλέπει. Σιγά σιγά ό Θεός του αποκαλύπτεται κι έτσι υπό το πρίσμα της αιωνιότητας καταλαβαίνει και τα του κόσμου τούτου.

ε) Προσευχή και θεραπεία: όταν ό άνθρωπος βρεθεί σε αδιέξοδο, τότε συνηθίζει να στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό και να αναζητά την άνωθεν βοήθεια. Πρόκειται για μία «φυσική» ενέργεια, ή οποία όμως κρύβει μέσα της ατομισμό και απελπισία. Όταν επέλθει ή θεραπεία, τότε συνήθως ό Θεός ξεχνιέται, «χάνεται» στην ατέλειωτη καταναλωτική μας ευμάρεια. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ή προσευχή δεν είναι όπλο ακόμη και στις δύσκολες αυτές στιγμές. Ό Θεός επιτρέπει τη δοκιμασία για να τον προσεγγίσει ό άνθρωπος. Ό γέροντας Παΐσιος έλεγε πώς το φάρμακο του καρκίνου οι γιατροί το έχουν μπροστά στα μάτια τους, αλλά ό Θεός δεν επιτρέπει να το ανακαλύψουν, επειδή λόγω της ασθένειας αυτής γέμισε ό Παράδεισος! Ή προσευχή λοιπόν μπορεί να αποτελεί καθαρτήριο μέσο, αρκεί ό άνθρωπος να μην περιοριστεί σε αυτήν την ώρα της δοκιμασίας. Απλώς ή ασθένεια μπορεί να είναι ή αφορμή, προκειμένου ό άνθρωπος να προσεγγίσει διαμέσου της προσευχής το Θεό.

Xωρίς αγάπη για τον Θεό και πνευματικότητα η ελεημοσύνη είναι απλή σκοπιμότητα

Aγιος Νικάνωρ  ο διάκονος

Αυτές τις μέρες ξαναδιαβάζω τις Πράξεις των Αποστόλων.

Στέκομαι σε δύο σημεία: Ο Πέτρος και ο Ιωάννης συναντούν τον παράλυτο ζητιάνο στο Ναό και τους ζητά ελεημοσύνη.

Αυτοί του απαντάνε πώς δεν έχουν αργύρια αλλά αυτό πού τους έδωσε ο Χριστός και τον θεραπεύουν. Στο δεύτερο σημείο οι ελληνιστές χριστιανοί παραπονιούνται πώς οι χήρες και τα ορφανά τους παραθεωρούνται στις τράπεζες και τις ελεημοσύνες και οι Απόστολοι θεωρούν πώς δεν είναι πρέπον να αφήσουν το ευαγγέλιο για να γίνουν σερβιτόροι. Έτσι χειροτονούν γι αυτό το σκοπό εφτα νέους, τους διακόνους.

Στο μυαλό μου έρχονται ανακατεμένες σκέψεις άλλων πού διάβασα ή άκουσα, πρόσφατα ή παλαιότερα και τώρα αρχίζω να τις κατανοώ σαν κάποιες σκληρές πραγματικότητες.

Στην σημερινή κρίση η Εκκλησία καλείται να προσφέρει και το κάνει και εννοείται πώς πολύ καλά κάνει. Αλλά και πριν την κρίση ακόμα και πιστεύω και μετά την κρίση, αυτός ο κόσμος θα την θεωρεί ακτιβιστική οργάνωση και μόνον.

Ακόμα και αυτοί πού θέλουν να την κατηγορήσουν, από τον πιό δόλιο πολέμιο ώς τον πιό αγνό Ρομπέν, ξεκινάνε πάντα με την περιουσία των παπάδων και την περιουσία της Εκκλησίας και τις κοινωνικές της υποχρεώσεις. Και αυτοί οι φίλοι της Εκκλησίας και αυτοί ακόμα οι εκκλησιαστικοί άνδρες, από μητροπόλεων έως μοναστηρίων, νιώθουν περήφανοι για τα συσίτια τους, την κοινωνική τους προσφορά, τα συνεδριακά κέντρα τους, τις υψηλές διασυνδέσεις, τα ιδρύματα τους, τον κοινωνικό τους ρόλο και τη ευελιξία- ευαισθησία.

Σκέφτομαι πώς η Εκκλησία θεωρείται ένα επιτυχημένο ή ένα ανεπιτυχές ΠΙΚΠΑ. Η μια όψη του νομίσματος, η κοινωνική της διάσταση απολυτοποιείται.Θεός του ανθρώπου: αυτού που πεινάει ή αυτού πού κατέχει είναι το ΧΡΗΜΑ. Και από αυτό αξιολογούνται όλα. Με τον φόβο να μην μας πούν άσπλαχνους, παλαιολιθικούς ή μανιχαϊστές ποντάρουμε πολύ στο περιτύλιγμα και δεχόμαστε πυρά για το περιτύλιγμα. Η πνευματική κατάθεση της Εκκλησίας "πάει περίπατο". Πάνω απ όλα είμαστε ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ. Αυτό δίνει ουσία και πραγματικότητα και σκοπό στα πάντα.
 

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μην σας απελπίζει!

ΑΓΙΟΣ Νεκτάριος Πενταπόλεως

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας. 

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό. 

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές. 

Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά. 

Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἐνισχύσει. Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε, δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του. 

Προσέχετε καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπὸ ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μὴν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλὰ σηκωθεῖτε γρήγορα καὶ προσπέστε στὸ Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀνορθώσει. 

Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ ἐλαττώματα βαθιὰ ριζωμένα, πολλὰ εἶναι καὶ κληρονομικά. Ὅλα αὐτὰ δὲν κόβονται μὲ μία σπασμωδικὴ κίνηση οὔτε μὲ τὴν ἀδημονία καὶ τὴ βαρειὰ θλίψη, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή, μὲ καρτερία, μὲ φροντίδα καὶ προσοχή. 

Ἡ ὑπερβολικὴ λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια. Γί’ αὐτὸ εἶναι βλαβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη, καὶ πολλὲς φορὲς παροξύνεται ἀπὸ τὸ διάβολο, γιὰ ν’ ἀνακόψει τὴν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ. 

Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεστε στὸ Θεὸ νὰ σᾶς δυναμώνει. Νὰ ἀντιμετωπίζετε μὲ ὑπομονὴ τὶς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νὰ τρέχετε καὶ νὰ μὴ στέκεστε, σὰν τὰ παιδιά, στὸν τόπο ποὺ πέσατε, κλαίγοντας καὶ θρηνώντας ἀπαρηγόρητα. 

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.

Προσευχή για βοήθεια στην Παναγία μας

Συ βοηθός αμαρτωλών, παράκλησις πασχόντων, Συ ορφανών αντίληψις, ενίσχυσις καμνόντων. Χειμαζομένων ει λιμήν, πτωχών παρηγορία, αβοηθήτων δύναμις, χηρών παραμυθία. Συ ευσεβών το στήριγμα, ελπίς απηλπισμένων, των εναθλούντων έρεισμα, χαρά των τεθλιμμένων.

Συ σκέπη και αντίληψις των Σοι καταφευγόντων, Συ ει στερέωμα πιστών, ρύστις κινδυνευόντων. Σην κραταιάν αντίληψιν παράσχου μοι, Κυρία, επί την Σην ενίσχυσιν θαρρώ, ω Παναγία.

-

Συ σκέπε, φρούρει, φύλαττε, από παντώς κινδύνου, Συ των παγίδων ρύσαι με του δυσμενούς εκείνου. Συ μοι γενού βοήθεια, σθένος και προστασία, Συ μοι, Παρθένε, άχραντε, γενού μοι σωτηρία.

Σε δυσωπώ μεσίτευσον προς λύσιν οφλημάτων τω Σω Υιώ και άφεσιν πολλών πλημμελημάτων, Κόρη σεμνή, Βασίλισσα, κόσμου η σωτηρία. Συ έσο μοι παράκλησις, χαρά, παραμυθία, ίνα απαύστως εν χαρά υμνώ το όνομά Σου, και ψαλλων μεγαλύνω Σε και τα θαυμάσιά Σου.

-

Γιατί έσφαξε τους Εβραίους στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης;

Στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης εξολόθρευσε 5.000 Εβραίους!

Οι ίδιοι οι Εβραίοι ομολογούν ότι ήσαν πιστοί σύμμαχοι των Οθωμανών και δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι της εξέγερση των Ελλήνων, οι οποίοι φανερά τους μισούσαν.

Όπως γράφει ο Πιερόν, από το 1821 μέχρι το 1831 που ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Ελλάδος συρρικνώθηκε δραματικά εξ αιτίας των σφαγών και της μετανάστευσεως. Οι Εβραίοι έφευγαν από την Ελλάδα για να μην τους σφάξουν οι Έλληνες! Οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες.

Όταν τον Σεπτέμβριο του 1821 οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά, ο Κολοκοτρώνης και τα παλληκάρια του έσφαξαν 5.000 Εβραίους! Ο Πιερόν καταφεύγει στον μεγάλο Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ για να μας δώσει μια εικόνα της σφαγής: Οι χριστιανοί σφάζανε μέχρι και τα ζώα των Εβραίων! Γράφει ο αυτόπτης μάρτυς Μαξίμ Ρεμπό: «Συχνά ένας Έλληνας που πάει να μαχαιρώσει έναν Μουσουλμάνο, τον παρατάει για να σκοτώσει έναν Εβραίο. Οι Ισραηλίτες της Τριπολιτσάς θανατώθηκαν όλοι, οι περισσότεροι από αυτούς στην πυρά, εξαιτίας του μεγάλου μίσους που έτρεφαν γι” αυτούς οι Έλληνες, μετά τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει οι Εβραίοι της Κωνσταντινούπολης εναντίον των Χριστιανών της Πόλης και πάνω στο σώμα του Πατριάρχη Γρηγορίου»!

Φάτε Έλληνες το κρέας των δεσποτάδων σας…

Έχει σημασία πώς εξηγούν οι ίδιοι οι Εβραίοι τον φοβερό Αντισημιτισμό που έδιεξαν οι Έλληνες το 1821. Κατ’αρχάς υπήρχε το παραδοσιακό Χριστιανικό μίσος απέναντι στον «θεοκτόνο» Λαό των Εβραίων που σταύρωσε τον Χριστό. Το μίσος αυτό ενισχύθηκε από μια σειρά ανθελληνικών ενεργειών του περιουσίου Λαού: Στην Κορώνη οι Εβραίοι βασάνισαν μέχρι θανάτου τον επίσκοπο Γρηγόριο, που είχαν πιάσει όμηρο, πετούσαν τα κομμάτια και φώναζαν στους Έλληνες να φάνε κρέας! Λίγο μετά οι Εβραίοι έκαναν το ίδιο με τον διάκονο του δεσπότη και έναν παπά: Τους πέταξαν κι αυτούς από το κάστρο.

Όταν οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον του Ναυπλίου, οι Εβραίοι βασάνισαν έναν Έλληνα μαχητή που μια οβίδα κανονιού του είχε σπάσει το πόδι. Οι Έλληνες έτρεφαν μίσος προς τους Εβραίους, διότι ενώ αυτοί πολεμούσαν για την Λευτεριά τους, οι Εβραίοι πολεμούσαν για να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Υπενθυμίζω ότι όλα τα παραπάνω τα γράφουν στα βιβλία τους που μνημονεύσαμε στην αρχή, οι δύο κορυφαίοι Εβραίοι ιστορικοί Μερνάρ Πιερόν και Μαρκ Μαζάουερ. Βεβαίως, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την συνεργασία των Εβραίων με τους Τούρκους μέσω του Ταλμούδ, που τους πρόσταζε ότι ο Νόμος του Κράτους είναι και ο δικός σας Νόμος!

Λόγω των Εβραίων απέτυχε η επανάσταση στην Μακεδονία!

Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό στοιχείο που ομολογούν οι ίδοι οι Εβραίοι αλλά ουδέποτε θα καταγράψει στο βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού η Μαρία Ρεπούση είναι άλλο: Τόσο ο Μαζάουερ όσο και ο Πιερόν (σελ 32-34) αποδέχονται ότι η ελληνική Επανάσταση στην Μακεδονία απέτυχε εξ αιτίας των Εβραίων! Οι τούρκοι, οι Εβραίοι και οι Λεβαντίνοι της Θεσσαλονίκης συμμάχησαν και κατέστειλαν την εξέγερση των Χριστιανών σε όλη την Βόρειο Ελλάδα. Σαρανταδύο ελληνικά χωριά κάηκαν, όλοι σχεδόν οι άνδρες εσφάγησαν και τα γυναικόπεδα φυλακίστηκαν. Ακόμη και ο Εβραιόφιλος Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ παραδέχεται ότι «στα γεγονότα αυτά συνέδραμαν εξαιρετικώς οι Εβραίοι»

Μετά από όλα αυτά ήταν φυσικό οι Έλληνες της Μακεδονίας να στραφούν με μίσος εναντίον των Εβραίων, τους οποίους σε λίγο έπαψαν να προστατεύουν και οι Οθωμανικές Αρχές. Σύμφωνα με την λαϊκή δοξασία, οι Εβραίοι εθεωρούντο πλούσιοι και οι Έλληνες τους συνελάμβαναν για να ζητήσουν λύτρα. Όταν αυτά δεν καταβάλλονται, τους ξυλοκοπούν και τουςλιθοβολούν μέχρι θανάτου. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ ήλθε στην Ελλάδα και άρχισε να σπέρνει τον τρόμο, οι Εβραίοι ανάσαναν. Όταν έπεσε το 1826 το Μεσολόγγι, οι Εβραίοι πανηγύριζαν!

Δεν μας παίρνει ο χώρος να καταγράψουμε όλη την κόντρα Ελλήνων και Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821. Θα αναφέρουμε μόνο τον ύπουλο ρόλο των Εβραίων χρηματιστών του Λονδίνου στα δάνεια που συνήψε το 1824 με την Αγγλία το υπο σύστασιν ελληνικό Κράτος (σελ. 34 του βιβλίου του Πιερόν).

Κοντολογίς: Ό,τι και να λένε η Ρεπούση, ο Λιάκος, Γιαννουλόπουλος και ο Αλαβάνος, έλληνες και εβραίοι μισούνται θανάσιμα εδώ και 22 αιώνες τουλάχιστον. Ο ρόλος των Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821 ήταν βαθύτατα ανθελληνικός και δικαίως ο Κολοκοτρώνης τους κατέσφαξε τον Σεπτέμβρη του 1821 στην Τριπολιτσά. Αυτό το παραδέχονται οι ίδιοι οι Εβραίοι ιστορικοί, αλλά το αρνούνται οι Έλληνες που γράφουν τα σημερινά σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Γι αυτό και το 1821 έχει περιοριστεί σε δύο-τρεις σελίδες στα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Τα παιδιά δεν πρέπει ούτε να υποψιαστούν το προαιώνιο μίσος μεταξύ Εβραίων και Ελλήνων, για να μην γίνουν Εθνικιστές και ενοχληθεί το Διεθνές Εβραϊκό Λόμπυ που χρηματοδοτεί την έκδοση των σχολικών μας βιβλίων εδώ και λίγα χρόνια.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ

– Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο;

– Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως τον άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός ξέρει.Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με δάκρυα, με νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον συμπεριλάβει στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ιστορία.Όταν έβριζαν ή κατηγορούσαν τον άγιο, τον ρωτούσαν με ειλικρινή απορία:– Στ’ αλήθεια, Γέροντα, ακόμη τους αγαπάς;– Τώρα πιο πολύ τους αγαπώ και τους λυπάμαι, απαντούσε μελαγχολικά.

Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:

– Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις; Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.

Ο π. Γαβριήλ κατέβαινε στο ναό, γονάτιζε στον άμβωνα και κήρυττε να περνούμε τις ημέρες μας με αγάπη. Αν είχε μαλώσει κάποιον για τυχόν λάθη που διέπραξε και περνούσε η μέρα χωρίς να έρθει να του ζητήσει συγχώρεση, τον έβρισκε Γέροντας κι έλεγε:

– Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα.

Ενα σύγχρονο θαύμα της Αγίας Άννας στην Κύπρο!

Εγώ η ταπεινή δούλη του Θεού Κατερίνα από την Λεμεσό Κύπρου, θα σας μιλήσω για ένα θαύμα του Θεού στο παιδί μου μέσω της Αγίας Άννας.

Έχω τρία παιδιά δύο κορίτσια και ένα αγόρι τον Ανδρέα. Θα σας μιλήσω για το γιο μου ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή μόνο και μόνο γιατί το θέλησε ο Θεός.

Στα είκοσι του χρόνια που είναι τώρα έχει πάθει τρία ατυχήματα με μηχανάκι. Την πρώτη φορά έσπασε το πόδι με αρκετούς μήνες στο γύψο. Τη δεύτερη φορά ενώ επέστρεφε από ένα εκκλησάκι (Παναγία η Καρμιώτισσα) όπου είχε ανάψει το καντήλι τον έβαλε κάτω από τους τροχούς φορτηγό. Και όμως επέζησε με μικρά σπασίματα. Και την τρίτη που θα σας μιλήσω ιδιαίτερα χτύπησε μετωπικά σε κεντρικό δρόμο της Λεμεσού με άλλο μηχανάκι που οδηγούσε άραβας.

Με χαμένες τις αισθήσεις και με σοβαρό κτύπημα στο κεφάλι «κρανιοεγκεφαλική κάκωση» μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λεμεσού στην εντατική. Οι γιατροί δεν έδωσαν καμία πιθανότητα να ζήσει και μάλιστα ένας από αυτούς μου έλεγε αναμένουμε τον θάνατο του γιου σου από στιγμή σε στιγμή. Παρόλα αυτά ζούσε για 12 ημέρες και μονολογούσε συνέχεια μία φράση παρόλο που δεν ήταν παιδί της Εκκλησίας «Θεέ και Κύριε κάνε το θαύμα σου».

Εγώ παρόλο που βρισκόμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση δεν έκανα τίποτα άλλο από το να βρίσκομαι κοντά του και να προσεύχομαι με μία κρυφή ελπίδα ότι ο Θεός δεν θα μου τον έπαιρνε. Να φανταστείτε ότι δεν τον μεταφέρανε στο νοσοκομείο Λευκωσίας γιατί όπως λέγανε δεν είχε καμία πιθανότητα να ζήσει.