Κονγκό, Αφρική:Νίνα

Congo, Αφρική

Ἄς πᾶμε στό χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς; «Ἡ Νίνα, ἕνα κοριτσάκι γύρω στά δέκα χρόνια του, ἦταν τό τρίτο παιδί μιᾶς οἰκογενείας πού ζοῦσε στό Δυτικό Κασάι. Τά δύο προηγούμενα ἀδελφάκια του, δύο ἀγοράκια, ἔχουν ἀφήσει πολύ ἐνωρίς αὐτό τόν κόσμο, μικρά-μικρά, χαρίζοντας στή Νίνα τόν τίτλο τῆς μοναχοκόρης καί τοῦ μοναχόπαιδου.

Ἡ Νίνα ἔχει γεννηθῆ ἀπό μιά μητέρα πού εἶχε ἔντονα θρησκευτικά ἐνδιαφέροντα καί, μάλιστα, σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε εἶχε ἀσπασθῆ κάποια προτεσταντική αἵρεσι καί εἶχε γίνει καί... "παστόρισσα" (νά ποῦμε ἱέρεια).

Ὅπως καταλαβαίνετε —εἶναι ἄλλωστε αὐτονόητο— ἡ Νίνα ἀκολουθοῦσε τή μητέρα της στή σύναξι τῶν προτεσταντῶν. Ὅμως, ἡ καλή φήμη τοῦ σχολείου τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς ἔφερε τό κοριτσάκι στά Ὀρθόδοξα θρανία. Ἀπό ἐκεῖνο τό σημεῖο ἀρχίζει μιά σειρά ἐσωτερικῶν κι ἐξωτερικῶν ἀναμορφώσεων. Ἀξίζει νά τίς παρακολουθήσουμε.

Καθώς ὁ χρόνος περνοῦσε, ἡ Νίνα ἄρχισε νά δυστροπῆ καί νά μή θέλη ν᾽ ἀκολουθῆ τή μητέρα της στίς συνάξεις τῶν προτεσταντῶν. Παρακολουθοῦσε, ὅμως, ἀδιάλειπτα —καίτοι ἀβάπτιστη— τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις τῶν Ὀρθοδόξων. Δέν πέρασε πολύς καιρός καί τό κορίτσι ζήτησε νά βαπτισθῆ!

Οἱ γονεῖς της, καί πιό πολύ ἡ γιαγιά της, δέν ἤθελαν οὔτε ν᾽ ἀκούσουν κάτι τέτοιο. Αὐτό γιγάντωσε τήν ἐπιθυμία τῆς Νίνας νά λάβη τό ἅγιο Βάπτισμα. Ὁ πατέρας ἀναγκάσθηκε νά ἐπανεξετάση τό αἴτημα τῆς κόρης τους καί πῆρε τήν ἑξῆς ἀπόφασι: "Τά δύο πρῶτα μου παιδιά πέθαναν τό ἕνα δύο ἐτῶν καί τό ἄλλο ἑνός ἔτους. Ἡ κορούλα μου ἔχει γίνει δέκα ἐτῶν. Ἄς βαπτισθῆ, ἀφοῦ τό θέλει τόσο πολύ, μήπως καί πεθάνη καί αὐτή!". Οἱ ὑπόλοιποι τῆς οἰκογενείας ὑποχώρησαν καί δέχθηκαν στενόχωρα τήν ἀπόφασί του.

Ἡ Νίνα εὐχαρίστησε ὁλόκαρδα καί τόν Οὐράνιο καί τόν ἐπίγειο πατέρα της, κατηχήθηκε καί, σέ λίγο καιρό, κρίθηκε ἕτοιμη γιά τό Βάπτισμα. Συνεχίζει βέβαια καί πηγαίνει ἀνελλιπῶς στά κατηχητικά μαθήματα καί φυσικά δέν λείπει ποτέ ἀπ᾽ τή θεία Λειτουργία καί θεία Κοινωνία τῶν Κυριακῶν καί τῶν ἑορτῶν.

Σ᾽ ἕνα ἀπ᾽ τά κατηχητικά μαθήματα, ἡ Κατηχήτριά της μίλησε στά παιδιά γιά τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα μας καί, στό τέλος τοῦ μαθήματος, ἔδωσε σέ κάθε παιδί μιά χάρτινη μικρή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἡ ψυχή τῆς Νίνας αἰσθάνθηκε μιά βαθειά καί μυστική σχέσι μέ τό Πανάγιο Πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας καί, γυρίζοντας στό σπίτι, τοποθέτησε τήν ἱερή εἰκόνα Της στό πιό ψηλό σημεῖο ἑνός ἑρμαρίου τῆς τραπεζαρίας, προκαλώντας ἀρκετές ἀρνητικές ἀντιδράσεις στά ὑπόλοιπα πρόσωπα τῆς οἰκογενείας. Ἐπέμεινε, ὅμως, καί πέτυχε νά μείνη ἡ ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἐκεῖ πού τήν εἶχε τοποθετήσει.

Τίς Κυριακές, ἡ "παστόρισσα" μητέρα τῆς Νίνας δεχόταν τήν ἐπίσκεψι πολλῶν Προτεσταντῶν στό σπίτι τους. Μόλις οἱ Προτεστάντες εἶδαν τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἔκαναν τά γνωστά σχόλιά τους καί ζήτησαν νά "ἐκθρονίσουν" τή Θεοτόκο ἀπ᾽ τήν οἰκογενειακή ἑστία τῆς Νίνας. Ἡ ἐπιθυμία τῆς Νίνας ἀποδείχθηκε καί πάλι ὑπέρτερη τῶν προτεσταντικῶν ἀπαιτήσεων. Οἱ γονεῖς της εἶπαν ὅτι εἶναι παιδική ἀξίωσι καί δέν θέλουν νά στενοχωρήσουν τό κορίτσι τους, ἀφοῦ, γιά τούς ἴδιους, αὐτή ἡ χάρτινη εἰκόνα δέν ἦταν τίποτε τό σημαντικό. Οἱ προτεστάντες ἔφυγαν στενοχωρημένοι καί προβληματισμένοι καί συζήτησαν μέ πολλούς δικούς τους τή σημειωθεῖσα ἀλλαγή στό σπίτι τῆς "παστόρισσας"!

Τήν ἀμέσως ἑπόμενη Κυριακή, πάστορας, ἀνώτερος ἀπ᾽ τούς ἄλλους, θέλησε νά δῆ μέ τά δικά του μάτια τό γεγονός καί, συνοδευόμενος ἀπό μερικούς ἄλλους, κτύπησε τήν πόρτα τοῦ σπιτικοῦ τῆς Νίνας. Ἡ "παστόρισσα" ἄνοιξε τήν πόρτα πρόθυμη νά τούς καλοδεχθῆ. Τότε ὁ μεγάλος πάστορας τῆς λέει:

—Δέν μπαίνω μέσα, γιατί ἐκεῖ πάνω ἔχει ἕνα ὅπλο!

Ἡ "παστόρισσα" ἀρκετά προσβεβλημένη ἀπάντησε:

—Τί εἶναι αὐτά πού λές; Δέν ὑπάρχει ὅπλο στό σπίτι μας!

Ὁ πάστορας ἐπέμεινε:

—Ἐκεῖ ψηλά, ὑπάρχει ἕνα ὅπλο!, κι ἔδειξε τό ἑρμάριο μέ τήν ἱερή εἰκόνα, παραμένοντας ἔξω ἀπ᾽ τήν πόρτα.

Ἡ οἰκοδέσποινα τοῦ ἐξήγησε πώς ἐκεῖ ὑπάρχει μιά μικρή χάρτινη εἰκόνα πού πῆρε ἡ κόρη της ἀπ᾽ τό Κατηχητικό της, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος ἐπέμενε ὅτι ὑπάρχει ἕνα ὅπλο! Στό τέλος πῆρε τή συνοδεία του κι ἔφυγαν ἀπ᾽ τό σπίτι πικραμένοι καί δυσαρεστημένοι, κρύβοντας μέ ἐπιμέλεια καί τήν τρομάρα τους...

Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ πάστορος καί ἡ τρομάρα του μπροστά στήν ἱερή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἦταν τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τῆς "παστόρισσας". Μιά ἅγια ἀνησυχία φούντωσε στήν καρδιά της, "Πῶς εἶναι δυνατόν μιά τόση δά χάρτινη εἰκόνα νά εἶναι ὅπλο;"· "γιατί φοβήθηκαν οἱ πάστορες;". Ἐρωτήματα πού ζητοῦσαν ἄμεση ἀπάντησι.

Βρέθηκε, λοιπόν, ἡ εὐλογημένη νά περνᾶ τήν πόρτα τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς αὐτή τή φορά, μέ διαφορετικό ὕφος καί μέ τά μάτια καί τ᾽ αὐτιά της ὁλάνοικτα. Εἶχε ἀποκτήσει "ὦτα τοῦ ἀκούειν" πρός ἀφάνταστη χαρά τῆς Νίνας.

Ἐκεῖ, στή "Μισσιόνα", ἔκανε πολλές ἐρωτήσεις, πῆρε ἀπαντήσεις, ἔζησε τό κλῖμα τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, συγκινήθηκε μπροστά στήν ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί ζήτησε συγχώρησι γιά τήν κακοδοξία τήν ὁποία εἶχε πιστέψει καί γιά τό πού τόσες φορές ξυλοφόρτωσε τή Νίνα της...

Μετά ἀπ᾽ ὅλα αὐτά, πῆγε στούς Προτεστάντες καί ὁμολόγησε πώς δέν πιστεύει πλέον τά δόγματά τους, ἔρριξε μπροστά στά πόδια τους καί τό ἱερατικό της ἔνδυμα —ἕνα μαῦρο φόρεμα— κι ἔτρεξε νά γραφῆ στόν κατάλογο τῶν κατηχουμένων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».

Congo, Αφρική