ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ

Απολυτίκιο Αγ. Θέκλας - 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης

Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Ζωγράφου

Τιμώντας ευλαβώς την εορτήν της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ζωγράφου, οι Ιερείς και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο σας προσκαλούν να συμμετάσχετε στις λατρευτικές εκδηλώσεις κατά το κάτωθι πρόγραμμα :

Τρίτη 23/9/2014              ώρα 18:30             Πανηγυρικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας

Τετάρτη 24/9/2014         ώρα 07:30            Πανηγυρική Θεία Λειτουργία

Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη:«Φωνὴ βοῶντος ἐν τὴ ἐρήμω, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τᾶς τρίβους αὐτοῦ». (Ησαΐας μ’, 3). 
Δηλαδή, 
φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: «Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει». 

Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο. 
Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. 

Ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. 
Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. 
Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; 
Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος.

Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. 
Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε η γλώσσα του, και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.Ἡ πρώην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι, ἰδοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς, φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν, χόρευε Ζαχαρία, ἐκβοῶν παρῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου ἐστίν, ὁ μέλλων τίκτεσθαι.

Κοντάκιον.
Ἦχος α΄. Χορὸς ἈγγελικὸςΕὐφραίνεται λαμπρῶς, Ζαχαρίας ὁ μέγας καὶ ἡ πανευκλεής, Ἐλισάβετ ἡ σύζυξ, ἀξίως συλλαμβάνουσα, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, ὃν Ἀρχάγγελος εὐηγγελίσατο χαίρων, καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἀξιοχρέως τιμῶμεν, ὡς μύστην τῆς χάριτος.

 
Μεγαλυνάριον.Στείρα καί πρεσβύτις θεία βουλή, καρπόν συλλαμβάνει, τον υπέρτερον Προφητών, τον την ακαρπίαν, ψυχών μέλλοντα τέμνειν, αξίνη μετανοίας, ον μεγαλύνομεν.

Σταυροφορία Αγάπης στον Ι.Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

"ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ" είναι η δράση αγάπης και φιλανθρωπίας προς τους συνανθρώπους μας, η οποία διοργανώνεται από την ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου.

Συμμετέχουν εθελοντές κάθε ηλικίας που προσφέρουν τον ελεύθερο χρόνο τους, άνθρωποι με αγάπη στην καρδιά, που προσφέρουν το αίμα τους, ώστε να στηριχθούν οι ασθενείς, όσοι το έχουν πραγματικά ανάγκη.

"ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ" είναι η κίνηση της καρδιάς μας που επιθυμούμε να διαδοθεί, να πλημμυρίσει σαν ποτάμι, να δροσίσει τη ζωή των πονεμένων.

Προσφέρουμε εθελοντικά στη διοργάνωση της αιμοδοσίας της ενορίας μας που θα πραγματοποιηθεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου,

Σάββατο 27 και Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου,

ώρες 10 π.μ. - 1 μ.μ., στο Ναό μας.

Βοηθούμε με κάθε τρόπο. Ενημερώνουμε, αναρτούμε παρακινούμε και άλλους νέους αιμοδότες. Και η προσευχή μας συμπληρώνει τη δράση μας, για το καλό των αδελφών μας.

Τα κατηχητικά μας ξεκίνησαν !! Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδένδρι Αττικής

 Με τη συμμετοχή πολλών παιδιών αλλά και των γονέων τους έγινε το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου η έναρξη των Νεανικών συντροφιών και Κατηχητικών συνάξεων προσχολικής ηλικίας Δημοτικού και Γυμνασίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι  Αττικής.Μετά την ακολουθία του αγιασμού τα παιδιά μοιράστηκαν σε ομάδες και συντροφιές ανάλογα με την τάξη και την ηλικία τους .

Οι κατηχητικές μας συνάξεις θα ξεκινούν  πρώτα ο Θεός κάθε Σάββατο στις 11.00π.μ.

Για  τα παιδιά προσχολικής ηλικίας και  πρώτων τάξεων του Δημοτικού με την κ.Ξένη Νικολοπούλου.

Για τα  παιδιά των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού με την κ Στέλλα Δάλλα

Για  τα παιδιά Γυμνασίου  και Λυκείου με τον π.Εφραίμ Παναούση.

Στις 12.00 π.μ. θα γίνεται κοινή συνάντηση των κατηχητικών για την προετοιμασία των εορτών .

Μετά τις  εγγραφές  τα παιδιά  πήραν ένα μικρό ενθύμιο αγάπης για την φετινή χρονιά,ενώ μία μικρή έκπληξη με μαλλί της γριάς και ποπκ κόρν έκαναν την έναρξή μας ακόμα καλύτερη.όλοι ενθουσιάσθηκαν και οι μικροί αλλά και οι μεγαλύτεροι!!

Ας ευχηθούμε ο Θεός να ευλογεί και να μας αγιάζει και φέτος την προσπάθειά μας και να μας δίνει την δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από το κατηχητικό,το Θεό και τον άνθρωπο.

Βαρθολομαίος: Σταυρώνουν απάνθρωπα Χριστιανούς σε Λίβανο και Συρία

 Στις διώξεις χριστιανών στη Μ. Ανατολή αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Στις διώξεις χριστιανών στη Μέση Ανατολή αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με αφορμή την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, στη δοξολογία που τελέστηκε το πρωί στον Ι. Ν. Παναγίας της Ελευθερώτριας, στο Διδυμότειχο.
«Η Εκκλησία Αντιοχείας, σήμερον εις την Συρίαν και εις τον Λίβανον αντιμετωπίζει προβλήματα και στενοχωρίας και εκπατρισμούς και προσφυγιά και ατιμώσεις και απαγωγάς και μάλιστα αρχιερέων και βιασμούς και αποκεφαλισμούς και πικρίαν θανάτου, και μάλιστα πολλάκις θανάτους, σταυρικού, ατιμωτικού, απανθρώπου μαρτυρίου» τόνισε ο κ. Βαρθολομαίος.

«Συμπαριστάμεθα, εις τους σύγχρονους γενναίους τούτους άνδρες, των οποίων ζηλεύουμε το θάρρος και την υπομονετική άρση του σταυρού της ζωής και προσευχόμεθα ιδιαιτέρως δι' αυτούς σήμερον» πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ευχήθηκε «ο Κύριος να φωτίσει τους ισχυρούς της γης να συμπράξουν για την επίτευξη της ειρήνης, εις τη μαστιζομένην αυτή περιοχή».
Μιλώντας για το νόημα της «άρσης του Σταυρού» και τη σταυρική αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο κ. Βαρθολομαίος επισήμανε ότι πολλές φορές η ρωμιοσύνη βίωσε «το μαρτύριον και τον σταυρόν». Τόνισε ότι «ο σταυρός της ζωής μας, οφείλει και πρέπει να είναι παρόμοιος προς εκείνον του Χριστού», δηλαδή, ό,τι υποφέρουμε στον κόσμο αυτό, όσες δοκιμασίες, θλίψεις, περιπέτειες «να τας υποφέρωμεν, μετ᾿ αγάπης προς τον Θεόν και προς τον συνάνθρωπον» και πρόσθεσε:
«Ας μη δειλιώμεν, λοιπόν, ενώπιον των ποικίλων κρίσεων της ζωής και ας μη φοβούμεθα, διότι υπάρχει ο Κυβερνήτης, ο ιστάμενος επί το πηδάλιον και κατευθύνων τα πάντα κατά το Θείον Θέλημά Του, δηλαδή εις το φως, το διαλύον τα ποικίλα ερέβη της ανθρωπίνης επινοήσεως και τα σκότη της ανθρωπίνης μοχθηρίας, που δεν γνωρίζει να αίρη τον σταυρόν της αγάπης, αλλά μόνον τον σταυρόν του μίσους και του θανάτου, όπως συμβαίνει εις πολλάς περιοχάς του κόσμου σήμερον».
Νωρίτερα, ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός μίλησε επίσης για τη σημασία και το μήνυμα της γιορτής, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην προ εικοσαετίας ίδρυση του ναού της Παναγίας Ελευθερώτριας, που ήταν πρωτοβουλία του εκλιπόντος πρώην μητροπολίτη Νικηφόρου, στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Τέμενος του Βαγιαζήτ.
«Σ' αυτό τον τόπο που η Ανατολή συναντά τη Δύση, εδώ που συναντώνται δύο θρησκείες και τρεις πολιτισμοί, ο ναός αυτός πιστεύουμε ότι διαχρονικά θα δίδει το μήνυμα ότι ο Χριστός ήλθε για να ενώσει τους ανθρώπους» τόνισε ο κ. Δαμασκηνός.
Αμέσως μετά τη δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε ειδική τελετή στο δημαρχείο ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Διδυμοτείχου και του επιδόθηκε το Κλειδί της Πόλης, από τον δήμαρχο Π. Πατσουρίδη, ενώ φύτεψε συμβολικά έναν πλάτανο στο προαύλιο του δημαρχείου.
«Ευχόμεθα η πόλις σας να παραμένη όχι μόνον φυσικόν αλλά και πνευματικόν προπύργιον της Εκκλησίας, με την προσήλωσιν και αδιάλειπτον συμμετοχήν εις την ζωήν αυτής, την στήριξιν του έργου του εκλεκτού Ποιμενάρχου σας και των αγαπητών συνεργατών του, κληρικών και λαϊκών και την ειρηνικήν συνύπαρξιν μετά των ετεροθρήσκων αδελφών μας» είπε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του, ο κ. Βαρθολομαίος.
Αργότερα, ο κ. Βαρθολομαίος παραβρέθηκε παρουσίαση αναμνηστικού τόμου αφιερωμένου στον μακαριστό μητροπολίτη Διδυμοτείχου Φιλάρετο Βαφείδη, στο δημοτικό αμφιθέατρο Διδυμοτείχου.
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη συνοδεύουν μητροπολίτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ στις ομιλίες και στις επισκέψεις του στις πόλεις της Θράκης παραβρίσκονται ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδας μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος, εκ μέρους της κυβέρνησης ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος, ο υφυπουργός Παιδείας Αλ. Δερμεντζόπουλος, τοπικοί μητροπολίτες, βουλευτές, εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, κ.α.

Η Παναγία μεσίτρια και βοηθός των ανθρώπων

Στη συνείδηση των ορθοδόξων πιστών η Παναγία

 έχει καθιερωθεί ως μεσίτρια που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον αισθητό κόσμο με τη νοητή ωραιότητα. Η αλήθεια αυτή αποτυπώνεται στους βυζαντινούς ναούς με την Πλατυτέρα που εικονίζεται στην κόγχη του ιερού. Η Παναγία είναι η κλίμακα από την οποία κατέβηκε ο Θεός στη γη, για να μπορέσει ο άνθρωπος να αποδεσμευθεί από τις συνέπειες της φθοράς και του θανάτου, να ατενίσει την ωραιότητα του προπτωτικού κάλλους και να πορευθεί προς τη θέωση. Γι’ αυτό η κλίμακα του Ιακώβ εξεικονίζει την Θεοτόκο που ένωσε τα «διεστώτα» και συνάπτει αυτά για πάντα με τις πρεσβείες και τη μεσιτεία της προς τον Υιό και Θεό της.

Με ποιά σημασία όμως η Παναγία θεωρείται μεσίτρια, αφού είναι γνωστό ότι ένας είναι ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός; Ο Χριστός με τη θυσία του έγινε το «αντίλυτρο» για την εξαγορά όλων των ανθρώπων από τα δεσμά της πτώσεως, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ Πάτερα και εκπεσμένου υιού. Ο Χριστός είναι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων και η μεσιτεία του αυτή γίνεται δυνατή με την Παναγία που ως Μητέρα του Θεανθρώπου πρόσφερε σε όλους τη δυνατότητα να κοινωνούν με τον Θεό.

Βασική προϋπόθεση για την επανασύνδεση και προσέγγιση Θεού και ανθρώπων είναι η λύση της έχθρας γης και ουρανού και η επαναφορά των «αποστατών» στον Πατέρα, γράφει ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Με τη λύση της έχθρας ανοίγει ο δρόμος για την υιοθεσία του ανθρώπου από τον Θεό. Η υιοθεσία ενεργοποιεί τη μετοχή στη θεία δόξα με το φωτισμό και την ανακαίνιση του συντετριμμένου πλάσματος. Η Παναγία ως μεσίτρια οδηγεί τον άνθρωπο στον Χριστό και πρεσβεύει για τη σωτηρία του. Στην εικονογραφία και την υμνολογία της Εκκλησίας, που αποτυπώνεται στις ακολουθίες, στους κανόνες, τον Ακάθιστο Ύμνο, τα θεοτοκάρια, τις συναπτές και σε κάθε σχετικό ύμνο, η Θεοτόκος δέεται υπέρ των πιστών και δεομένη εκφράζεται ως Μητέρα όλων. Αυτό διαφαίνεται περισσότερο στις θεομητορικές εορτές που αποτελούν ειδικότερες αφορμές καταφυγής των Χριστιανών στη σκέπη και προστασία της.

Η Παναγία βρίσκεται πολύ κοντά στον Θεό. Από το προνόμιο αυτό απορρέει η παρρησία της ενώπιον του υπέρ των ανθρώπων. Όταν οι πιστοί απευθύνουν δεήσεις και ικεσίες προς την Παναγία ή τους αγίους αυτό δεν σημαίνει ότι λησμονούν το σωτήρα Χριστό. Ο Χριστός τελικά σώζει τους ανθρώπους. «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς» ψάλλεται στη θεία Λειτουργία. Η Θεοτόκος δεν σώζει, αλλά και δεν σωζόμαστε χωρίς αυτήν. Μέσω αυτής οικειούμαστε το σωτήρα Χριστό.

Στον Παρακλητικό Κανόνα, οι πιστοί απευθύνονται προς την Παναγία με την εξής ευχή: «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν». Στον Κανόνα αυτόν αποτυπώνεται η θρησκευτική ευλάβεια προς το πρόσωπο της Παναγίας, την οποία επικαλούνται όλοι μετά τον Θεό Πατέρα για ενίσχυση και ενδυνάμωση. Η υμνολογική αυτή αναφορά αποτελεί μία ακόμη πτυχή της ορθόδοξης λατρείας όπου αποσαφηνίζεται ο μεσιτικός ρόλος της Θεοτόκου στις επικλήσεις σωτηρίας του κόσμου που απειλείται από την επικυριαρχία του κακού.

Ο Βασίλειος Σελευκείας προσδιορίζει το νόημα της μεσιτείας, όταν λέει: «Χαίρε κεχαριτωμένη, μεσιτεύουσα Θεώ και ανθρώποις, ίνα το μεσότοιχον αναιρεθή της έχθρας, και τοις επουρανίοις ενωθή τα επίγεια». Αυτή η υπέρβαση από τη σφαίρα της φθαρτότητας προς τα επουράνια και η επαγγελία της σωτηρίας και της αναστάσεως μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της Παναγίας που πρώτη από όλους τους ανθρώπους δέχθηκε το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως του Κυρίου. Η άποψη αυτή είναι διάχυτη στη λειτουργική παράδοση, την υμνογραφία και την εικονογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Παρά την απουσία βιβλικής θεμελιώσεως αυτής της θέσεως, οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας στα ερμηνευτικά τους υπομνήματα πάνω σε χωρία των συνοπτικών Ευαγγελίων αφήνουν να διαφανεί ότι ο Χριστός μετά την ανάστασή του εμφανίστηκε πρώτα στην Παναγία. Η ίδια ποτέ δεν αμφισβήτησε τη θεότητα του υιού της, ενθυμούμενη όλα τα παράδοξα και θεϊκά που συνέβησαν κατά τη σύλληψη, τη γέννηση και την επί γης παρουσία του Χριστού.

Η σωτηρία και η ελπίδα της αναστάσεως προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό. Η οικείωση όμως της σωτηρίας από τους ανθρώπους καθίσταται δυνατή με τις πρεσβείες της Θεοτόκου που, προσφέροντας το τέλειο πρότυπο αγίου βίου, οδηγεί τους πιστούς στην αρετή και τη μετάνοια. Η βαθιά αυτή πεποίθηση του λαού για τη διαρκή παρουσία της Παναγίας στο χειμαζόμενο άνθρωπο παγιώθηκε από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες στη συνείδηση των πιστών. Η Θεοτόκος γίνεται «τοις λυπουμένοις ευμενές παραμύθιον, πάσι τοις αιτούσιν ετοίμη βοήθεια». Η ίδια είναι κοντά στους ανθρώπους, αισθάνεται λύπη γι’ αυτούς και ποθεί τη σωτηρία του σύμπαντος κόσμου. Αγκαλιάζει τους πάντες και είναι έτοιμη με την παρρησία και την εγγύτητά της στον Θεό να λύσει κάθε επώδυνη κατάσταση της ζωής, την οποία προκαλεί η αμαρτία .

Οι άνθρωποι έχουν το προνόμιο να διαθέτουν ισχυρό προστάτη και υπερασπιστή τους, την Παναγία, που με την παρέμβασή της αποδυναμώνει την επιρροή του κακού. Αυτή «δέεται και πρεσβεύει υπέρ ημών» ανατρέποντας τις ορμές των παθών και τον πόλεμο του πονηρού. Η Παναγία και επιθυμεί και μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ποικίλων κακών, πριν ακόμη οι άνθρωποι τα αντιληφθούν. Τότε παρεμβαίνει η μεσίτρια, που με τις μητρικές της παρρησίες ικετεύει θερμά τον ουράνιο Πατέρα, σαν να πρόκειται για τον εαυτό της, προβάλλοντας τη συγγένεια της φύσεώς της με το ανθρώπινο γένος.

Ο τζιχαντισμός απειλεί τώρα και τη Δύση

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 8, 2014 - 11:22

Αποκλειστική συνέντευξη στην «ELL NEWS» του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου Β’ – Το μήνυμά του στη διεθνή κοινότητα

 

Πριν εκλεγεί Προκαθήμενος στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ο Πάπας και Πατριάρχης Θεόδωρος ο Β’ είχε λασπώσει στην κυριολεξία τα πόδια του, περιδιαβαίνοντας την αφρικανική ήπειρο, σε συνεχείς ιεραποστολές, στις περιοχές του Καμερούν και της Ζιμπάμπουε, όπου υπηρέτησε, για να βρίσκεται κοντά στο ποίμνιό του και να βοηθά τους δοκιμαζόμενους.

 

Συνέντευξη στον Φώτη Νάκο

 

Στο πλούσιο ιεραποστολικό του έργο, ανήγειρε Ιερούς Ναούς, εκπαιδευτήρια και νοσοκομεία, βοηθώντας αδιακρίτως πολλούς Αφρικανούς και Έλληνες. Στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε, όπου ίδρυσε 4 ιεραποστολικά κέντρα στην πρωτεύουσα Χαράρε, Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο χωρητικότητος 400 συνέδρων, δύο μεγάλα ιεραποστολικά κέντρα στο Μαλάουι, τα οποία περιλαμβάνουν νοσοκομείο, τεχνικές σχολές και παιδικούς σταθμούς. Με τη συναρωγή της Βουλής των Ελλήνων ανακαίνισε το «Ελληνικό τετράγωνο» (Σχολείο-Εκκλησία-Πρεσβυτέριο) στην πόλη Μπέιρα της Μοζαμβίκης. Επίσης εθεμελίωσε Ιερούς Ναούς και συνέβαλε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στα κράτη της Μποτσουάνα και της Αγκόλα.

Την 9η Οκτωβρίου 2004 εξελέγη παμψηφεί από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, διαδεχόμενος τον μακαριστό κυρό Πέτρο.

 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος σε μια εκ βαθέων συνέντευξή του στην εφημερίδα «ELL NEWS», μιλά για τις νέες δοκιμασίες της αφρικανικής ηπείρου με την τυφλή βία των τζιχαντιστών και τον διωγμό χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και τη μάστιγα του θανατηφόρου ιού Έμπολα.

Ο Μακαριώτατος στέλνει μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι αν δεν απαλειφθεί η ανθρώπινη δυστυχία, δεν θα μπορέσει ποτέ να χτυπηθεί ο φανατισμός και οι άνθρωποι θα παρασύρονται από τις σειρήνες του εξτρεμισμού.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου Β’ στην «ELL NEWS» έχει ως εξής:

 

• Μακαριώτατε η κοινή γνώμη παγκοσμίως πάγωσε, όταν είδε τον αποκεφαλισμό του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από τους τζιχαντιστές. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση και πώς εξελίσσεται ο διωγμός των χριστιανών από φανατικούς ισλαμιστές;

 

Ο δημόσιος αποκεφαλισμός του Αμερικανού δημοσιογράφου ανάγκασε την ανθρωπότητα να κοιτάξει κατάματα την πλέον ακραία έκφραση θρησκευτικού φονταμενταλισμού, η οποία αρνείται στο όνομα του Θεού την ελευθερία του άλλου και απαξιώνει ή και εκμηδενίζει την ανθρώπινη ζωή, όταν αυτή δεν προσαρμόζεται στις παράλογες επιταγές της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Βέβαια ο φονταμενταλισμός ευδοκιμεί στο έδαφος της πολιτικής ανελευθερίας, της οικονομικής ανέχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης. Και η Μέση Ανατολή έγινε η ιδεώδης φωλιά επώασης του αυγού του φιδιού, που φέρει το όνομα τζιχαντισμός, διότι στη Μέση Ανατολή, στη διαχρονική αυτή σκακιέρα υψίστης γεωπολιτικής και ενεργειακής αξίας, εκείνοι που μετακινούν τα πιόνια δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ ειλικρινά για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των απλών ανθρώπων. Ενδιαφέρθηκαν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, θυσιάζοντας την κοινωνική αρμονία στο βωμό του σεκταριανισμού κατ’ εφαρμογήν της γνωστής μεθόδου του διαίρει και βασίλευε.

Ο τζιχαντισμός ως θρησκευτική και πολιτική ιδεολογία μεταγγίστηκε και στις ερημικές περιοχές της δυτικής Αφρικής, με πλέον χαρακτηριστικό το παράδειγμα της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία, η οποία έγινε ευρέως γνωστή κυρίως μετά την απαγωγή των εκατοντάδων κοριτσιών στα βόρεια της χώρας. Η ανθρωπότητα ίσως να έσπρωχνε το πρόβλημα αυτό αδιάφορα κάτω από το χαλί της ιστορίας, αν δεν πρόβαλλε απειλητική η προοπτική της διασποράς του τζιχαντισμού στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες. Και αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί μόνο αν χτυπηθεί η ρίζα του κακού, δηλαδή η ανθρώπινη δυστυχία. Μόνο αν χτυπηθεί η τροφός αυτή του φανατισμού, θα σταματήσουν οι άνθρωποι να παρασύρονται από τις σειρήνες του εξτρεμισμού.

 

 

• Ζείτε σε μια περιοχή, όπου βιώνετε καθημερινά τέτοιες καταστάσεις. Πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η έκρηξη βίας εν ονόματι του Ισλάμ για την περιοχή;

 

Εδώ θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ του Ισλάμ και του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το Ισλάμ ως διαφορετική θρησκευτική αντίληψη και πράξη είναι απολύτως σεβαστό. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός ως αντίληψη και πράξη θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύει την ανοχή στη διαφορετικότητα είναι απολύτως καταδικαστέος. Στη δεκαετία της πατριαρχικής μου διακονίας εφαρμόζω κατά γράμμα αυτό που ο Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός έγραψε για τον ιερό Φώτιο: «εφίλει τους κοσμουμένους υπό των αρετών της φρονήσεως, της αγχινοίας, της φιλανθρωπίας μουσουλμάνους, ει και μεταξύ το διαφέρον της πίστεως ίστατο» (Migne Ε.Π. 111, 37). Καρπός αυτής της προσέγγισης υπήρξε το γεγονός ότι η Δευτερόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας χαίρει όχι μόνο της προστασίας, της ασφάλειας, αλλά και των διευκολύνσεων για την άσκηση του έργου της από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, αλλά και της εκτίμησης του απλού αιγυπτιακού λαού.

Η μεγάλη πλειοψηφία αυτού του λαού αποστρέφεται τον φανατισμό και τη βία στο όνομα του Ισλάμ. Αποστρέφεται όμως και τις πολιτικές που συχνά χαράσσονται στα μεγάλα κέντρα αποφάσεων όχι μόνο ερήμην του, αλλά ενίοτε και σε βάρος του. Ξέρετε η Αφρική εν γένει δεν έχει διαγράψει από την ιστορική της μνήμη τις οδυνηρές εμπειρίες της αποικιοκρατίας και με απογοήτευση βλέπει την αποικιοκρατία του παρελθόντος να επανεμφανίζεται μεταλλασσόμενη από εδαφική σε οικονομική. Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν στον θρησκευτικό φανατισμό να εκμεταλλευτεί το συναίσθημα της αδικίας που γεννά ο πολιτικός και οικονομικός αμοραλισμός των δυνατών της Γης.

 

 

• Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας πώς προσπαθεί να βοηθήσει και να εμψυχώσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Αφρικής;

 

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κινείται αταλάντευτα στη γραμμή που χάραξε ο Κύριός μας: «πάντα όσα προσεύχεσθε και αιτείσθε, πιστεύετε ότι ελάβετε, και έσται υμίν» (Μρκ, 11,24). Σήμερα λοιπόν που η φλόγα της εν Χριστώ ελπίδας φαίνεται να τρεμοσβήνει, απειλούμενη από τους ανέμους των έριδων, εθνικών και διεθνών, πολιτικών και κοινωνικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών, αγωνιζόμαστε να μη χαθεί από τις ψυχές των ανθρώπων η δύναμη της πίστης να μετακινήσει όρη και η αποτελεσματικότητα της προσευχής να αποτελέσει την προεικόνιση της ειρήνευσης της κτίσης του Θεού.

Αγωνιζόμαστε να μη χαθεί από τις ψυχές των ανθρώπων η πίστη στη δυνατότητα διαμόρφωσης των σχέσεων με τον συνάνθρωπο στο πρότυπο της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο, όπως αυτή έλαβε σάρκα και οστά στο θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος θυσιαστικώς προσέφερε «εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων» (Α’ Τιμ. 2, 6-7). Οι ιεραποστολικοί μας πυρήνες απανταχού της Αφρικής εργάζονται θυσιαστικώς για να βιώσει ο Αφρικανός αδελφός την πίστη στον Θεό της Αγάπης ως αναστάσιμη ελπίδα, νοηματοδότηση του πόνου, φιλανθρωπία και διακονία, δικαιοσύνη και ειρήνη.

 

• Δυστυχώς στην αφρικανική ήπειρο εξελίσσεται και ένα άλλο δράμα, με την έξαρση του ιού Έμπολα. Έχουμε πολλούς νεκρούς σε Λιβερία, Νιγηρία, Σιέρα Λεόνε. Περιγράψτε μας την κατάσταση που σας μεταφέρουν οι οικείοι μητροπολίτες, αλλά και οι ιεραπόστολοι του Πατριαρχείου.

 

Η κατάσταση είναι δύσκολη διότι λείπουν τα μέσα πρόληψης, διάγνωσης και παρακολούθησης της θανατηφόρου αυτής ιογενούς λοίμωξης. Λείπει η πρόσβαση των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού σε μονάδες νοσηλείας. Λείπει η πρόσβαση σε πόσιμο νερό, γεγονός που πολλαπλασιάζει τη διασπορά του ιού. Λείπει η αγωγή υγείας, ώστε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί στις σωστές του διαστάσεις. Το πρόβλημα μπορεί να αποβεί παγκόσμιο και για αυτό καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους διεθνείς οργανισμούς αφενός να ενισχύσουν τις πληττόμενες χώρες με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αφετέρου να επιταχύνουν τις προσπάθειες εξεύρεσης της κατάλληλης θεραπείας. Τα πρώτα μηνύματα από τη δοκιμή πειραματικών φαρμάκων είναι ελπιδοφόρα. Μέχρι όμως αυτά να καταστούν ευρέως διαθέσιμα, τα ιεραποστολικά μας κλιμάκια εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε να συνδράμουν αποτελεσματικά τις υπάρχουσες υποδομές υγειονομικής περίθαλψης.

 

 

• Πριν εκλεγείτε Πατριάρχης, ήσασταν πρωτοστάτης αποστολών ιεραποστολής του Πατριαρχείου. Πόσο σημαντικό είναι για αυτούς τους δοκιμαζόμενους ανθρώπους να έχουν στον πλευρό τους ορθόδοξους ιερείς;

 

Η διακονία μου στην Αφρική με έχει διδάξει ότι ιεραποστολή σημαίνει πνεύμα μαθητείας για την κατανόηση των ανθρώπων, ήρεμη αυτοθυσία, χαρούμενο θάρρος, ανεξάντλητη υπομονή και πρωτίστως βίωση του λόγου του Κυρίου προς τον Απόστολο Παύλο «αρκεί σοι η χάρις μου· η γαρ δύναμίς μου εν ασθενείᾳ τελειούται» (Β΄ Κορ. 12,9). Ο ορθόδοξος ιερέας καλεί τους λαούς της Αφρικής να μετάσχουν της χαρμόσυνης είδησης του Ευαγγελίου με το λόγο, το έργο, την προσευχή και τη λατρεία, με την καθημερινή εν γένει μαρτυρία της χριστιανικής ζωής. Κηρύττει Χριστό, νουθετεί, ψυχώνει και αγκαλιάζει τους Αφρικανούς ως πνευματικός πατέρας. Ο Αφρικανός ανακαινίζεται στα νάματα της πατρώας Ορθοδοξίας και ενδυναμώνει τη σχέση του με τον Θεό και την αειθαλή παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βιωματικώς δέχεται στο ταμιευτήριο της καρδιάς του τον χρυσό και τον άργυρο των αληθών χαρίτων της πίστης και νοτίζει την διψασμένη ψυχή του με την αύρα του Αγίου Πνεύματος προς οντολογική του πλήρωση. Βιώνει την αλήθεια ότι ο τόπος συνάντησής μας με τον Χριστό δεν είναι άλλος από το πρόσωπο του αδελφού που μας χρειάζεται.

 

• Ποιες είναι ανάγκες του Πατριαρχείου για να μπορέσει να συνεχίσει το σωτήριο έργο του στην καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης στην αφρικανική ήπειρο; Έχετε συμπαραστάτες στο έργο σας;

 

Οι ανάγκες οργάνωσης και χρηματοδότησης της ιεραποστολής, στελέχωσης και εκπαίδευσης των ιεραποστόλων μας είναι πάντα παρούσες και συχνά επιτακτικές. Μπορεί τα μέσα να συρρικνώνονται λόγω της οικονομικής κρίσης, ωστόσο με τη Χάρη του Θεού δεν λείπουν τα ευήκοα ώτα και οι ανοικτές καρδιές. Επιτρέψτε μου δε, μέσω του διαύλου επικοινωνίας που μου προσφέρετε, να ευχαριστήσω όλους τους ευσεβείς πιστούς από την Ελλάδα, την Κύπρο και από άλλα μέρη του πλανήτη μας, που, έχοντας την κλήση του Θεού, στηρίζουν με τις προσευχές τους, προσφέρουν από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους, συμμετέχουν στο θεάρεστο έργο της Ιεραποστολής, είτε αυτόνομα, είτε μέσα από τις αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες, είτε μέσα από τους Ιεραποστολικούς Συνδέσμους. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και τη Μητέρα Πατρίδα, που ακόμα και τώρα, στους χρόνους της οικονομικής δυσπραγίας, βρίσκεται στο πλευρό μας. Παρά τις προκλήσεις της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας των καιρών μας, δεν έχουμε το δικαίωμα να απωλέσουμε την πεποίθηση ότι υπηρετώντας τον εμπερίστατο συνάνθρωπο, υπηρετούμε τον ίδιο τον Χριστό και μαρτυρούμε την προφητική αποστολή της Εκκλησίας, την ελπίδα. Αυτήν την ελπίδα δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε να σβήσει.

 

 

• Στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχετε διδάξει πως μπορεί να είναι επιτυχής η ειρηνική συμβίωση ετερόδοξων και αλλόθρησκων. Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε ως Προκαθήμενος του παλαίφατου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για την έξαρση βίας;

 

Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού που ανοίχτηκε προς τους καταφρονημένους, προσέφερε φιλοξενία προς τους ξένους και αποδέχτηκε τους άλλους ας γίνει πηγή έμπνευσης για τη δική μας ειρηνική συμπεριφορά. Στις μέρες μας οφείλουμε να κάνουμε πράξη την φιλοξενία ως ειρηνικό άνοιγμα προς τους άλλους. Ένα άνοιγμα θεμελιωμένο στο σεβασμό της αξίας όλων των ανθρώπων. Ένα άνοιγμα βασισμένο στην ακλόνητη πίστη ότι ο Θεός που γνωρίζουμε, μέσω του Ιησού Χριστού, μας συναντά καθημερινά στην ειρηνική και αγαπητική επαφή μας με τους συνανθρώπους μας• συνανθρώπους αγνώστους προς εμάς, φτωχούς και βασανισμένους• αλλά και συνανθρώπους εθνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά ξένους προς εμάς. Η αποδοχή του άλλου είναι το πρώτο βήμα για την περιθωριοποίηση των βίαιων ενστίκτων και την παγίωση της εσωτερικής και της διαπροσωπικής ειρήνης. Η αποδοχή του άλλου είναι η πραγματοποίηση της εντολής «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Η αποδοχή του άλλου μπορεί να αλλάξει τον άλλο, όπως μπορεί να αλλάξει και εμάς.

Θαυμασμό για την Αμφίπολη εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Επίσκεψη στην Ορεστιάδα

Η γη της Θράκης και της ευρύτερης Ελλάδος συντηρεί και κρύπτει την κληρονομιά μας, τόνισε ο κ. Βαρθολομαίος   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

 

 

Ορεστιάδα

Τον θαυμασμό του για την αρχαιολογική ανασκαφή στην Αμφίπολη εξέφρασε, σε αποστροφή της ομιλίας του, στην Ορεστιάδα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αναφερόμενος στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της ευρύτερης περιοχής και της χώρας.

«Η γη της Θράκης και της ευρυτέρας Ελλάδος συντηρεί και κρύπτει την κληρονομιά μας, την οποία σταδιακώς μας αποδίδει, ως μετά θαυμασμού και εγκαυχήσεως παρακολουθούμεν τας ημέρας ταύτας στην ιστορική Αμφίπολη της πλησιοχώρου της Ανατολικής Μακεδονίας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Τη χαρά του για την επίσκεψη του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας στην περιοχή, εξέφρασε σε δηλώσεις του ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος. 

Σε ερώτηση για την αναφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη στην ανασκαφή της Αμφίπολης απάντησε: «Όλοι παρακολουθούμε με θαυμασμό τα ευρήματα της Αμφίπολης».

Μιλώντας στον Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων, όπου τελέστηκε πανηγυρική δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην ηθική και πνευματική διάσταση της κρίσης και στη «δυσχερή αυτή περίοδο» για τη χώρα και τον λαό, προτρέποντάς τον να εμπνευστεί από την «υπομονή» και την «καρτερία» που επέδειξε ο εορτάζοντας 'Αγιος Ευστάθιος και να αντλήσει «δύναμη και θάρρος» από τη στάση του και από το παράδειγμα των ευσεβών προγόνων, ώστε «να ανταπεξέλθωμεν εις τας δυσκολίας και να εξέλθουμε νικηφόροι εκ της παρούσης δοκιμασίας».

1η Οκτωβρίου ξεκινάει το "ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει..."

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

 

1η Οκτωβρίου ξεκινάει το "ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει..."

  

Με ιδιαίτερη χαρά αλλά και αίσθημα ευθύνης, στην ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, οργανώνουμε για 3η συνεχόμενη χρονιά, το πρόγραμμα καθημερινών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων με τίτλο “ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”.

 

Μετά την αποδοχή και τη ζωντανή συμμετοχή των ενοριτών αλλά και των φίλων της Ενορίας μας τις προηγούμενες 2 χρονιές, τολμούμε το νέο κύκλο του προγράμματος, με ακόμη περισσότερες εκδηλώσεις, ελπίζοντας να αποτελέσουν αφορμές και σταθμοί για μια εποικοδομητική πορεία.

Η εποχή μας, εποχή θορύβου και πολυγλωσσίας, καταφέρνει περισσότερο να απομονώνει τα πρόσωπα παρά να τα συνδέει. Οι δυσκολίες καθηλώνουν τους ανθρώπους, η ελπίδα μέσα τους είναι δυσδιάκριτη. Ζούμε στον αιώνα της επικοινωνίας αλλά όχι της κοινωνίας! Κοινωνία που όλο και περισσότερο απουσιάζει από την καθημερινή μας ζωή, οδηγώντας πολλούς συνανθρώπους μας στην απελπισία.

 

Η ελπίδα όμως είναι ζωντανή και έχει όνομα: Ιησούς Χριστός. Και η Ενορία διακονώντας αυτήν την ελπίδα, πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες να διώξει μακριά το φόβο και να μεταδώσει στις καρδιές τη ζεστασιά της αγάπης του Χριστού.

 

Με την προοπτική λοιπόν η Ενορία να αποτελεί κέντρο Λατρείας και μέσο οικοδομής, η οποία να καλλιεργεί τη σχέση μας με το Θεό αλλά και τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο, σας περιμένουμε στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς για να πάψει η μοναξιά να είναι ο πιο καλός μας ... σύντροφος.

 

Από την 1η Οκτωβρίου έως την 31η Δεκεμβρίου 2014, εκτός από τις Λατρευτικές μας συνάξεις, θα προσφέρονται ευκαιρίες πολυποίκιλες και καινοτόμες δράσεις με πλούσιο ορίζοντα ενδιαφερόντων.

 

Έτσι, τα μέλη της Ενορίας και όσοι επιθυμούν, καθημερινά θα βρίσκουν ένα ζεστό καταφύγιο στην αγκαλιά της ενοριακής οικογένειας.

Πόνος: Ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου.

Έχει δίκαιο ο μοναχός αυτός, όταν λέει ότι ο πόνος φέρνει στην ψυχή περισσότερη ωφέλεια από οτιδήποτε άλλο. Να προσπαθήσουμε αυτό να το εξηγήσουμε. Μέσα μας, το θέλουμε δεν το θέλουμε, το καταλαβαίνουμε δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε πολύ φιλαυτία, πολύ εγωισμό...

Όσο κι αν προσπαθεί κανείς με την προσευχή του ή με άλλους τρόπους να ξεφύγει από τον εαυτό του και να δοθεί στον Χριστό, δεν είναι εύκολο να το κάνει, διότι λυπάται τον εαυτό του, αγαπά τον εαυτό του και δεν αντέχει να τον ζορίσει, να τον κουράσει παραπάνω από όσο δέχεται ο εαυτός του.

Είναι δηλαδή σαν τον γιατρό, όσο καλός γιατρός κι αν είναι κάποιος όταν χειρουργεί άλλους, εάν υποθέσουμε ότι θα θελήσει να κάνει έστω και μία μικρή επέμβαση στον εαυτό του δεν θα τα καταφέρει, καθώς θα βλέπει ότι κόβει τον ίδιο τον εαυτό του, το χέρι του δεν θα είναι σταθερό, θα αρχίσει να τρέμει. Μόνος του κανείς δεν σφάζει τον εαυτό του.

Έτσι και με την προσευχή. Όσο κι αν προσευχηθούμε, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ο Θεός βέβαια ακούει την προσευχή μας, όμως το θέμα δεν είναι αν μας ακούει ο Θεός. Το θέμα είναι πόσο εμείς δίνουμε τον εαυτό μας στον Θεό, όσο όντως απαρνούμαστε τον παλαιό άνθρωπο, την φιλαυτία μας. Αυτό είναι κάτι που στοιχίζει, και δεν το κάνει εύκολα ο άνθρωπος.

Όταν όμως έρθει ο πόνος, είτε σωματικός είτε ψυχικός, είναι αλλιώς. Μπορεί να έχεις ψυχικό πόνο από κάτι που σου συνέβη,  από ένα βάσανο που έχεις, επειδή έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο άρρωστο. Σ’ αυτές μάλιστα τις περιπτώσεις πονάει κανείς ακόμη περισσότερο, παρά αν ήταν ο ίδιος άρρωστος.

Όταν λοιπόν έρχεται ο πόνος, καθόλου δεν μας ρωτάει. Δεν παίρνει την άδειά μας για να εμφανιστεί ούτε ποτέ μας ρωτάει: «Θέλεις να σε πονέσω λίγο παραπάνω, λίγο πιο βαθιά ακόμη; Θέλεις να σε ζορίσω λίγο περισσότερο;» Δεν θα μας πει ποτέ έτσι ο πόνος. Έρχεται, μας πονάει, χωρίς να μας λογαριάζει. Όταν όμως κάνεις προσευχή ή ασκήσε σε οποιαδήποτε άλλη αρετή, την κάνεις όσο θέλεις και ως εκεί που θέλεις εσύ. Και μετά μπορεί να πεις: «Δεν μπορώ άλλο». Αν ήταν στο χέρι σου και για τον πόνο έτσι θα έλεγες: «Φθάνει τόσο, δεν μπορώ άλλο να πονώ». Όμως δεν είναι στο χέρι σου ούτε σε ρωτάει ο πόνος. Συνεχίζει να σε πονάει κι άλλο...κι άλλο...

Ο πόνος λοιπόν σαν άλλο αλέτρι μπαίνει μέσα στην ύπαρξή σου και σε οργώνει αλύπητα, χωρίς καθόλου να σε ρωτάει. Ακόμη κι αν σφαδάζεις, ακόμη κι αν βογγάς κι αν τσιρίζεις και ότι άλλο κι αν κάνεις από τον πόνο, δεν σε ρωτάει καθόλου. Πονάς χωρίς όρια. Εδώ είναι το μυστικό τώρα. Εάν δεν παραπονείσαι, καθώς πονάς, εάν δεν γογγύζεις, εάν όσο μπορείς, άσχετα αν βογγάς, κάνεις υπομονή και λες «να’ναι ευλογημένο» πολύ καλό θα βγεί για την ψυχή σου.

Ο πόνος επειδή είναι αδυσώπητος σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τόσο σπουδαίος τελικά, σε κάνει να σκεφτείς ότι είσαι εύθραυστος και όχι ανίκητος, σε κάνει να δεις την ζωή μετά την ζωή , να βρείς τον Θεό. Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο, και τον κρατά εκεί μαλακώνοντας την καρδιά του, κρατώντας τον μακρυά από την αμαρτία.

Ο πόνος είναι ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου ο οποίος μας ευεργετεί οδηγώντας μας στην κάθαρση, στον φωτισμό και στην εν Χριστώ τελείωση...αρκεί να τον εκμεταλλευτούμε, αρκεί να τον καλωσορίσουμε στην ζωή μας όχι ως εχθρό αλλά ως σύμμαχο, ως διδάσκαλο της ταπείνωσης...

Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: "...ζει μέσα μου ο Χριστός".

Κυριακή σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, μία εβδομάδα μετά την εορτή της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και το Αποστολικό ανάγνωσμα που είναι ορισμένο από την τάξη της Εκκλησίας μας και που ακούσαμε πριν λίγο να απαγγέλλεται, είναι παρμένο από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου στους Γαλάτες χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Ας το ξανακούσουμε όμως τώρα στην δική μας απλούστερη γλώσσα, πριν προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στα νοήματά του.

Απευθύνεται λοιπόν ο ιερός Παύλος στους μαθητές του και λέει: «Αδελφοί μου, ξέρουμε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την (τυπική) τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη κι όχι με την τήρηση του νόμου· γιατί με τα έργα του νόμου δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος. Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από τον Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια! Γιατί, αν ό,τι γκρέμισα πριν, το ξανακτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα. Κι αληθινά, με κριτήριο το νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στον Θεό. Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου». (Γαλάτας, κεφ. 2, στίχ. 16-20)

Αφορμή για την επιστολή αυτή του Αποστόλου Παύλου στους χριστιανούς της Μικρασιατικής Γαλατίας, στάθηκε ο διχασμός και η απογοήτευση που σκόρπισαν ανάμεσά τους φανατικοί Ιουδαίοι. Αυτοί, κατηγορούσαν τον Απόστολο ως νεωτεριστή και παραβάτη του Μωσαϊκού νόμου. Απέρριπταν την διδασκαλία του και υποστήριζαν πως μόνο με την αυστηρή προσήλωση στην τήρηση των διατάξεων του νόμου μπορεί να επιτευχθεί η σωτηρία. Αποτέλεσμα της δράσης των εχθρών αυτών του Παύλου ήταν να προκληθεί μεγάλη αναταραχή μεταξύ των χριστιανών και να κινδυνεύει όλο το έργο του Ευαγγελίου του Χριστού στην περιοχή εκείνη.

Μαθαίνοντάς τα αυτά ο Παύλος και προκειμένου να στερεώσει ξανά στην ορθή πίστη, τους αγαπημένους του μαθητές, έγραψε την τόσο ωφέλιμη για όλους μας αυτή επιστολή, ξεκαθαρίζοντας μια και καλή τα σχετικά με αυτό το κορυφαίο ζητούμενο της ζωή μας, τη σωτηρία. Τονίζει λοιπόν πως η σωτηρία μας δεν επιτυγχάνεται από την τυπική εφαρμογή των διατάξεων του νόμου, αλλά από την ουσιαστική πίστη στον Ιησού Χριστό.

Αυτός ο διαχωρισμός βέβαια, μεταξύ τηρήσεως του νόμου και πίστης, θα μπορούσε να μπερδέψει ορισμένους που πιστεύουν πως η ζωή του ευσεβούς ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια συνεχής προσπάθεια εφαρμογής του νόμου ή αν θέλετε, του λόγου του Θεού.

Είναι όμως έτσι; Είναι η πνευματική ζωή του χριστιανού ένας αγώνας και μια αγωνία για την ικανοποίηση και μόνο του Θείου θελήματος; Μήπως τελικά κάποιοι από εμάς έχουν χάσει την ουσία και έχουν περιπέσει στην τυπικότητα; Υπάρχει μια βασική και θεμελιώδης διαφορά μεταξύ της τυπικής τήρησης του νόμου και της πίστης στον Ιησού Χριστό κι αυτή εντοπίζεται στο σημείο εκκίνησης της προσπάθειας που καταβάλει ο καθένας. Και το σημείο αυτό δεν είναι άλλο από την αγάπη.

Ο Χριστός -όπως και ο Απόστολος Παύλος το διακήρυξε πριν- μας αγάπησε τόσο πολύ, που έφτασε στο σημείο να πεθάνει θεληματικά πάνω στο Σταυρό, προκειμένου να ζήσουμε όλοι εμείς. Αυτή η αγάπη από την πλευρά του Θεανθρώπου, μόνο με αγάπη από τη μεριά του ανθρώπου μπορεί να απαντηθεί. Η θυσία του Χριστού, ως κορυφαία και ανεπανάληπτη πράξη αγάπης, είναι που κινεί τελικά τον άνθρωπο προς την ευσέβεια.

Ο πιστός δεν τηρεί τυπικά τον νόμο του Θεού, υπακούοντας τυφλά σε κάτι ξένο προς τον ίδιο, κάτι στο οποίο ο ίδιος δεν συμμετέχει προσωπικά και ελεύθερα. Ο χριστιανός ζει μέσα στο θέλημα του Θεού, γιατί απλά ανταποκρίνεται με αγάπη στην δική Του αγάπη και δεν μπορεί να προδώσει την αγάπη αυτή. Έτσι φτάνουν ο Χριστός και ο χριστιανός να ταυτίζονται απόλυτα μέσα από την αγάπη. Να πεθαίνουν μαζί και να ανασταίνονται μαζί. Να χαμηλώνουν μαζί νεκροί στον τάφο και να εγείρονται μαζί στην ουράνια Βασιλεία. Γι’ αυτό και ο Παύλος γράφει:  «Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός».

Ας αφήσουμε λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, την καρδιά μας να νιώσει το μεγαλείο της αγάπης του Χριστού, κι ας προσπαθήσουμε στο μέτρο της δύναμής μας να ανταποκριθούμε σ΄ αυτήν με τη δική μας αγάπη! Αμήν.