Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015
Πού ενταφιάστηκε η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη και από ποιούς; Που βρίσκονται σήμερα τα λείψανα της;
Αξιοζήλευτο δώρο του Θεού στη Μονή αποτελούν τα Ιερά Λείψανα της αγίας Αικατερίνης, τα οποία βρέθηκαν στο Παρεκκλήσιο της κορυφής του όρους που φέρει...
σήμερα το όνομά της. Γεννήθηκε στη Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από αριστοκρατική ειδωλολατρική οικογένεια και πήρε το όνομα Δωροθέα. Σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν κάθε παρόμοια πρόταση, έως ότου κάποιος Μοναχός της γνώρισε το αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Αικατερίνα, που κατά μία εκδοχή σημαίνει Στεφανία ή Πολυστεφανία.
Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου, στις αρχές του 4ου αιώνα, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος διέταξε πενήντα ρήτορες από όλη τη αυτοκρατορία να τη μεταπείσουν, αλλά αντιθέτως αυτοί πείσθηκαν από εκείνη, από τα ρητά των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τα σχετικά με το αληθινό Θεό, και επίστευσαν στο Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη Χριστιανική πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικής Αυλής.
Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της. Ανάμεσα στον 8ο με 9ο αιώνα η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα. Η ευλάβεια προς τη αγία Αικατερίνα και το όνομά της διαδόθηκε στη Δύση από τους Σταυροφόρους, και από τον 11ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της αγίας Αικατερίνης.
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015
Ό Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Ἀκραγαντίνων (23 Νοεμβρίου)
Γεννήθηκε στὸν Ἀκράγαντα τῆς Σικελίας ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους γονεῖς, τὸν Χαρίτωνα καὶ τὴν Θεοδότη. Βαπτίστηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ποταμίωνα, ὁ ὁποῖος τὸν ἀνέθρεψε, τὸν μόρφωσε καὶ τὸν κατάταξε στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, στὰ χρόνια τοῦ βασιλιὰ Ἰουστινιανοῦ τοῦ Ρινότμητου (685 – 695).Δεκαοκτὼ χρονῶν πῆγε γιὰ προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν ἐπανῆλθε στὸ Βυζάντιο καὶ ἀπὸ ἐκει στὴν Ρώμη, ὅπου γιὰ τὶς μεγάλες του ἀρετὲς καὶ τὴν μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στὴν ἐπισκοπὴ τῶν Ἀκραγαντίνων.
Στὴν ἐπισκοπὴ αὐτή, βρῆκε σφοδροὺς κατηγόρους δύο κληρικούς, τὸν Σαβῖνο καὶ τὸν Κρισκέντιο, ποὺ τὸν συκοφάντησαν γιὰ μοιχεία. Ἀλλὰ μὲ θαυματουργικὸ τρόπο ὁ Γρηγόριος τοὺς ντρόπιασε καὶ παρέλαβε πάλι τὴν Ἐκκλησία μετὰ ἀπὸ διετὴ φυλάκιση καὶ ἀργία. Στὴν συνέχεια ἔκανε καὶ ἄλλα θαύματα.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα τὸ 690 μ.Χ. Σώζονται 10 ἐξηγηματικοὶ λόγοι του στὸν Ἐκκλησιαστή.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων, φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοῖς δικαιώμασι Πάτερ, τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμὴν τῶν εὐσεβῶν· διὰ τοῦτο πρὸς λειμῶνας ἀειθαλεῖς, ἰθύνεις τοὺς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος, ἀνατολαῖς τῶν θαυμάτων, καταυγάζεις ἅπασαν, τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν· ἔσωσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πολλοὺς ἀνθρώπους· ἤλασας, τοὺς κακοδόξους ἐκ τῆς σῆς ποίμνης. Διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφὲ Γρηγόριε.
Μεγαλυνάριον.
Γρήγορσιν σοφίας καρποφορῶν, λόγοις ψυχοτρόφοις, διατρέφεις ὡς ἀληθῶς, ὡς Χριστοῦ θεράπων, τὴν σοὶ λαχοῦσαν ποίμνην· διό σε μακαρίζει, Πάτερ Γρηγόριε.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων, φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοῖς δικαιώμασι Πάτερ, τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμὴν τῶν εὐσεβῶν· διὰ τοῦτο πρὸς λειμῶνας ἀειθαλεῖς, ἰθύνεις τοὺς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος, ἀνατολαῖς τῶν θαυμάτων, καταυγάζεις ἅπασαν, τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν· ἔσωσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πολλοὺς ἀνθρώπους· ἤλασας, τοὺς κακοδόξους ἐκ τῆς σῆς ποίμνης. Διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφὲ Γρηγόριε.
Μεγαλυνάριον.
Γρήγορσιν σοφίας καρποφορῶν, λόγοις ψυχοτρόφοις, διατρέφεις ὡς ἀληθῶς, ὡς Χριστοῦ θεράπων, τὴν σοὶ λαχοῦσαν ποίμνην· διό σε μακαρίζει, Πάτερ Γρηγόριε.
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015
H Χριστιανική Οικογένεια, ο θεμελιώδης λίθος, το κύτταρο της Ελληνικής Κοινωνίας
Η ιστορία δείχνει πως κάθε λαός της γης, αγωνίζεται για να χτίσει ένα ζωντανό κοινωνικό οικοδόμημα, συχνά χωρίς συγκεκριμένο προγραμματισμό και σχέδιο, δυστυχώς.
Ο σκελετός του οικοδομήματος αυτού απαρτίζεται από την Κυβέρνηση μ’ όλες τις λειτουργίες της ( Διοίκηση, Αστυνομία, Παιδεία, Εκκλησία κλπ), τα δε θεμέλια του κοινωνικού οικοδομήματος απαρτίζονται από τις οικογένειες. Ώστε είναι δηλαδή η οικογένεια ο θεμελιώδης λίθος, το κύτταρο της κοινωνίας όπως λένε.
Σάπια θεμέλια έχουν ολέθριες συνέπειες για ένα οικοδόμημα. Δεν χρειάζονται σεισμοί ή πλημμύρες για να καταρρεύσει μια κατασκευή με σάπια θεμέλια. Θα καταρρεύσει κάτω από το ίδιο της το βάρος. Το σημερινό κοινωνικό οικοδόμημα είναι ετοιμόρροπο. Δεν είναι ανάγκη νάσαι προφήτης για να το δεις.
Οι θεμελιώδεις λίθοι, οι οικογένειες, δεν είναι καλής ποιότητας, είναι λίθοι σάπιοι και ακατέργαστοι. Ούτε την αντοχή έχουν, ούτε και το κατάλληλο σχήμα με τις επίπεδες επιφάνειες, πάνω στις οποίες η θεμελίωση θα ήταν ισορροπημένη.
Η αγάπη είναι απαραίτητη και πρωταρχική, ώστε το κύτταρο « οικογένεια» ν’ αρχίσει ν’ αναζωπυρώνεται και να φροντίζει μόνο του τον εαυτό του, έτσι που τα θεμέλια να τελειοποιούνται . Με τα όσα θα πω για την ευθύνη της οικογένειας στη σημερινή κρίση αξιών και ιδεών, δεν προσπαθώ ν’ αποσύρω την ευθύνη από τους άλλους φορείς της Κοινωνίας και να την επιρρίψω όλα επάνω της. Οι ευθύνες είναι αλληλένδετες.
Πιστεύω όμως, πως οσοδήποτε ελλιπή κι αν ήταν τα εφόδια που μια οικογένεια έδωσε στον άνθρωπο, εκείνος έχει και την δυνατότητα και την υποχρέωση να τα συμπληρώσει μόνος του όταν ενηλικιωθεί, για το καλό του εαυτού του και του κοινωνικού συνόλου. Η έλλειψη δηλαδή καλής ανατροφής, δεν πρέπει ν’ αποτελεί δικαιολογία για να κουβαλάει κανείς την άγνοια μαζί του εφ’ όρου ζωής.
Πάντως, για τη σημερινή χρεοκοπία αξιών ανάμεσα στους νέους, για την έλλειψη ιδανικών, για την αχαλίνωτη επιδίωξη αισθησιακών απολαύσεων και ουτοπιστικών παραδείσων μέσα από τις διάφορες ουσίες, για την αυξημένη εγκληματικότητα μεταξύ των νέων, επιτρέψτε μου να ισχυριστώ πως τεράστιο μέρος της ευθύνης φέρνει η ίδια η οικογένεια, οι ίδιοι οι γονείς (άσχετα αν και οι ίδιοι είναι πολλές φορές θύματα του κοινωνικού κατεστημένου).
Η οικογένεια του σήμερα πιέζεται και κατ’ άλλον τρόπο. Οι απαιτήσεις της συγχρόνου ζωής αποδυναμώνουν τους δεσμούς μεταξύ των μελών της οικογενείας, μεταξύ γονέων και παιδιών, μεταξύ αδελφών, μεταξύ παππούδων και εγγονών. Οι οικονομικές δυσκολίες απαιτούν την απουσία από το σπίτι αμφοτέρων των γονέων λόγω εργασιακών αναγκών όλο και περισσοτέρων ωρών της ημέρας, κάθε ημέρα, κάθε εβδομάδα. Η συνεχιζόμενη υπογεννητικότητα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά της οικογενείας να μη μπορούν να έχουν παιδιά συνομήλικά τους εντός της οικογενείας και των οικογενειών που μένουν κοντά, ώστε να καλύψουν την ανάγκη συντροφικότητας. Το αποτέλεσμα είναι τα οργανωμένα αθλήματα και οι δραστηριότητες μακρυά από το σπίτι να γίνονται γενικός κανόνας. Οι αθλητικές δραστηριότητες απορροφούν και απασχολούν τα παιδιά μακρυά από το σπίτι τους για συνεχώς και περισσότερες ώρες κάθε εβδομάδα. Πόσες εκ των οικογενειών μας διαπιστώνουν ότι τα πρωινά της Κυριακής κυριαρχούνται από άλλες δραστηριότητες εκτός της συμμετοχής στην Θεία Λειτουργία και το Κατηχητικό Σχολείο!
Το κύριο έργο των γονέων, δηλαδή η διαμόρφωση του χαρακτήρα και των δεξιοτήτων στα παιδιά παραδίδεται στους προπονητές και τους δασκάλους. Προσθέσατε σ’ αυτό και την κυριαρχία όλων των ειδών οθόνης στη σύγχρονη ζωή των ανθρώπων: οθόνη τηλεοράσεως, υπολογιστών, iPads και iPods, ταμπλετών και έξυπνων τηλεφώνων – smartphones. Η μοντέρνα κουλτούρα μοιάζει με κουλτούρα «προσώπου μέσα σε κουτί» (face in a box) κάθε ώρα της ημέρας και της νύκτας. Οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν πλέον τα πρόσωπα ο ένας του άλλου. Κοιτάζουν τις διάφορες οθόνες, απορροφημένοι και υπνωτισμένοι. Καί τι μπορούμε να πούμε για την αντικατάσταση του διαλόγου και της επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο από την αποστολή μηνυμάτων μέσω sms.
Ο Απόστολος Παύλος λέγει το εξής: Η οικογένεια είναι ένας θεσμός θεϊκής προελεύσεως και χαρακτήρα. Δεν είναι απλώς μία κοινωνική συμφωνία η οποία πηγάζει από τις απαιτήσεις των γήϊνων υποθέσεων. Εκ Θεού ονομάζεται κάθε οικογένεια εν ουρανώ και επί της γης. Η οικογένεια αποτελεί δυναμική μικροκοσμική έκφραση της πατρικής φροντίδας του Θεού για ολόκληρη την υφήλιο. Επομένως, εάν η έννοια και το όνομα της οικογενείας προέρχεται απ’ ευθείας από τον Θεό Πατέρα, πρόκειται περί πράγματος ιερού. Μιά τέτοια υπέροχη λέξη, η λέξη οικογένεια, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με ελαφρότητα, ούτε να επαναπροσδιορίζεται σύμφωνα προς οποιαδήποτε ιδιοτροπία ηθικής ή κοινωνικής προσαρμογής.
Παρουσιάζοντας την οικογένεια ως εικόνα του θεϊκού πρωτοτύπου, ο Απόστολος Παύλος ακολουθεί την διδασκαλία των Αγίων Γραφών, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Η αρχή της οικογενείας επί της Γης περιγράφεται στην Γένεση, το πρώτο βιβλίον της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με την Γένεση, ο Θεός διά της δημιουργικής πράξεώς Του δημιούργησε τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα ως ίσους οι οποίοι ισορροπούν και ολοκληρώνουν αλλήλους σαν ένα σώμα και αποτελούν την πρώτη οικογένεια επί της Γης. Ο Θεός τους έδωσε κατοικία και σημαντικό έργο στον Κήπο της Εδέμ. Τούς χάρισε την θεία δύναμη της δημιουργίας ζωής, έτσι ώστε από κοινού να μπορούν να χαίρονται τα τέκνα τους τα οποία θα δημιουργούνταν κατ’ εικόνα τους. Εν αγάπη και αρμονία, η πρώτη οικογένεια βρήκε την χαρά, μεταξύ των μελών της.
Ορισμένοι θα πούν ότι εδώ πρόκειται για μια απλοϊκή εικόνα της οικογενείας. Θυμηθείτε, όμως, ότι η Αγία Γραφή επίσης δείχνει ότι η οικογένεια μπορεί να καταστεί πεδίο φοβερών τραγωδιών και εγκλημάτων. Στο ίδιο βιβλίο της Γενέσεως αναφέρεται η πρώτη δολοφονία επί γης, και αυτό το φοβερό έγκλημα συνέβη εντός της πρώτης οικογενείας με τους δύο γιούς του Αδάμ και της Εύας, όταν ο Κάιν δολοφόνησε τον αδελφό του Άβελ! (Γεν. 4:1-16). Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε την ύπουλη συνωμοσία του Ιακώβ και της μητέρας του Ρεβέκκας εναντίον του αδελφού του Ησαύ, ή την περίπτωση του Ιωσήφ ο οποίος πωλήθη ως δούλος από τους ίδιους τους αδελφούς του (Γεν. 37:1-36).
Χριστιανική Οικογένεια σημαίνει πράξεις και βιώματα στην προσπάθεια της εν Χριστώ ζωής. Μαζί με την κατήχηση, την εν γένει χριστιανική διαπαιδαγώγηση, την διδαχή δηλαδή του σεβασμού σ’ ο,τι αφορά την έκφραση της ορθοδόξου πίστεώς μας, με κορύφωση την παρουσία μας στην θεία Ευχαριστία. Παρακάτω θα κάνω μία ιεράρχηση παραπόνων και κατηγοριών που εκτόξευσαν τα ίδια τα παιδιά, που δεν έλαβαν αυτά ακριβώς που ανέφερα σαν κατευθύνσεις από τους γονείς τους, αφού δεν προέρχονταν από οικογένειες που βίωναν αυτήν την προσπάθεια της εν Χριστώ ζωής.
Ας ακούσουμε όμως μερικές ομολογίες των ίδιων των νέων που παρουσίασαν πολλά προβλήματα, που επιβεβαιώνουν την υπολει- τουργία ή κακή λειτουργία του « κυττάρου»- θεμελιώδους λίθου: οικογένεια, ώστε οι σημερινοί γονείς πρέπει ν’ αφυπνιστούν και να προβληματιστούν για τις ευθύνες τους, μέσα απ’ αυτές τις κραυγές απόγνωσης των παιδιών.
-«Είχα προβλήματα με τους γονείς μου και γενικά με την οικογένεια δεν με καταλάβαινε κανείς».
-« Είχα αίσθημα μη ικανοποίησης τίποτε δεν με ικανοποιούσε. ΄Ημουν δυστυχισμένη πολύ, κατέκρινα τους άλλους ανθρώπους, την κοινωνία. Τους έλεγα βλάκες που δουλεύουν. Όσο πέρναγε ο καιρός γινόμουν πιο δυστυχισμένη».
-« Είχα διαρκή φόβο για τους ανθρώπους. Πουθενά και ποτέ δεν ήμουν ασφαλής, ούτε μέσα στο σπίτι μου».
-« Ο πατέρας μου μ’εγκατέλειψε. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για μένα.».
Η συνισταμένη των φωνών από κάθε κατεύθυνση είναι πως «φταίει η οικογένεια» και ότι «αδιαφορούν οι γονείς».
Ρωτήθηκε και ένας τοξικομανής για το μοντέλο καλής οικογένειας.
«Θα μ’αρεσε να κάνω μία οικογένεια, αλλά είναι πολλά αυτά που θα’πρεπε να ξεπεράσω για να την κάνω. Επειτα, θα πρέπει να βρώ κάποια γυναίκα με την οποία να μπορώ να έχω επικοινωνία, πέρα από την καθημερινή συνεργασία που έχουμε σαν οικογένεια. Οσο για τα παιδιά, βλέποντας τον εαυτό μου εδώ στη φυλακή, νομίζω ότι ξέρω τι χρειάζεται ένα παιδί. Βασικά χρειάζεται αγάπη και φροντίδα. Αλλά πρέπει να βάζεις όρια. Όχι στερήσεις, αλλά ούτε κι όλα τα χατήρια.
Πολλοί γονείς είναι καλοπροαίρετοι, έχουν αγάπη, στοργή. Θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, αλλά δεν γνωρίζουν μήτε τι είναι το καλύτερο μήτε πώς να το δώσουν.
Χίλια παιδιά κατά μέσο όρο, εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την οικογενειακή εστία. Εξάλλου από ένα ρεπορτάζ – Μαρτυρία της εφημερίδος « ΤΑ ΝΕΑ » διαβάζουμε μερικές ακόμη ομολογίες των νέων που ρίχνουν φως στις προβληματικές σχέσεις τους με τις οικογένειές τους.
Ερώτηση: Στην οικογένειά σου δεν μπορούσες να βρείς αυτό που βρήκες εδώ; (σε μια θεραπευτική Κοινότητα).
Απάντηση: Τώρα που συνειδητοποιώ ορισμένα πράγματα, λέω ότι δεν είχα προσπαθήσει ποτέ να βρώ κάποιο δρόμο που να είμαι εντάξει εγώ μ’αυτούς και εκείνοι με μένα. Γενικά δεν είχα καλή επαφή με το σπίτι μου, όπου όμως, η κατάσταση ήταν ιδιόμορφη. Απ’ τη μια ήθελα να είμαι εντάξει μαζί τους, κι απ’την άλλη επαναστατούσα όταν με πίεζαν κι άρχιζαν να έχουν πολλές απαιτήσεις από μένα, είτε για το σχολείο, είτε για τη δουλειά, είτε γιατί φιλοδοξούσαν να γίνω επιστήμονας.
Και αντιδρούσα με το να φεύγω από το σπίτι και να συζητάω αυτά που με πείραζαν.
Ερώτηση. Και πώς άρχισες τα ναρκωτικά;
Απάντηση: Μάλλον από αντίδραση. Όλα τα πράγματα μου φαινόντουσαν ψεύτικα γύρω μου. Τα ενδιαφέροντα του πατέρα μου, ας πούμε, ήταν μόνο σπίτι, δουλειά. Να είσαι σωστός οικογενειάρχης με τις έννοιες και τις αξίες που είχε αυτός, όλα αυτά εμένα μου φαινόντουσαν ψεύτικα, δεν τα ήθελα. Έτσι έκανα αυτό που ήθελα χωρίς να δίνω λόγο σε κανένα.
Ερώτηση: ΄Ενιωσες να σου λείπει η αγάπη;
Απάντηση: Πολλές φορές ένιωσα αυτή την έλλειψη και πολλές φορές ένιωθα μόνος μου στην οικογένεια. Υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, δούλευαν και οι δυο γονείς μου. Έλειπαν πολλές ώρες απ’το σπίτι κι έτσι από μικρό παιδί ήμουν αναγκασμένος να μένω σπίτι μόνος, κι έβλεπα τα παιδάκια έξω να παίζουν. Μου λείπανε και τα παιχνίδια…Ακόμη και τώρα με πονάνε αυτές οι καταστάσεις, βλέπω παιδάκια να τα’χουν όλα και θα ’θελα να τα’ χω ζήσει κι εγώ. Αλλά το βασικότερο ήταν η μοναξιά. Αργότερα στο σχολείο ήταν η μόνη επαφή που είχα με ανθρώπους. Κάποια στιγμή άρχισα να αντιδρώ σ’ αυτά, υπήρχε και πίεση. Ήθελα να είμαι ελεύθερος, να κάνω αυτό που εγώ θέλω. Οι δικοί μου, μου λέγανε « εμείς έχουμε κουραστεί τόσα χρόνια για σένα», κι όλα αυτά με βαραίνανε. Ήθελα να φανώ αντάξιος σ’αυτά που κάνατε, να μην τους στεναχωρήσω, αλλά δεν το άντεχα… Εκτός από τη μοναξιά είχα και φοβερή απαισιοδοξία..
Ερώτηση: Κάποια στιγμή θα φτιάξεις δική σου οικογένεια, υποθέτω. Εχεις σκεφτεί έναν άλλο τρόπο που θα μπορούσε να είναι μια οικογένεια; Αλλου είδους σχέσεις γενικότερα;
Απάντηση:Εχω, ναι. Αυτό που τώρα πιστεύω και επιδιώκω συνέχεια είναι να είμαι ειλικρινής με οποιονδήποτε άνθρωπο, είτε αυτός είναι μία κοπέλα, είτε αργότερα η γυναίκα μου, είτε τα παιδιά μου. Και θα προσπαθώ πάντα να τους δίνω πράγματα, κυρίως αγάπη και φροντίδα. Να τα βοηθήσω ώστε να μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στους ανθρώπους γύρω τους»
Υπάρχουν λοιπόν κατηγορίες παραπόνων διατυπωμένες από τα ίδια τα παιδιά που παραπονήθηκαν.
Αυτές είναι:
Ελλειψη αγάπης
Ελλειψη στοργής
Ελλειψη κατανόησης
Ελλειψη επικοινωνίας ( ασσυννενοησία και μεταξύ των γονεών και προς τα παιδιά)
Μοναξιά στο σπίτι ( οι γονείς δουλεύουν, απουσιάζουν, διαζύγια)
Σύχγυση στο σπίτι ( οι γονείς καυγαδίζουν. Λείπει το χαμόγελο)
Δράματα στο σπίτι ( ψυχικές αρρώστιες των γονέων)
Γονείς κακά παραδείγματα προς μίμηση ( πίνουν, καπνίζουν, παίρνουν ηρεμιστικά ή ναρκωτικά οι ίδιοι).
Ελλειψη διαπαιδαγώγησης
Ελλειψη εμπιστοσύνης( στον εαυτό τους και στους άλλους)
Απαισιοδοξία, φόβος για το μέλλον, ανασφάλεια
Κομπλεξισμός ( ήταν μόδα, δεν ήθελα νάμουν οπισθοδρομικός-ή, για να τραβήξω την προσοχή των ανθρώπων)
Πίεση γονέων πάνω στα παιδιά ( πολλές φιλόδοξες απαιτήσεις για διακρίσεις, για σπουδές κ.λ.π.)
Αγαπητοί μου από τον κατάλογο αυτό των παραπόνων βλέπουμε, πως τα σημερινά « αδικημένα» νιάτα του « δώσε» και του «φέρε» και του «παράτα μας», τα «αθώα» νιάτα με την εφιαλτική πλέον ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούν, γνωρίζουν άριστα ν’ αναγνωρίζουν τις ελλείψεις, τις ατέλειες, τις αδυναμίες των γονιών τους. Δηλαδή. Τους θέλουν τέλειους. Και επειδή εκείνοι δεν ήταν τέλειοι ( και ποιος άνθρωπος είναι;) νομίζουν πως βρήκαν καλή δικαιολογία για την ακολασία τους και την ασωτία τους.
Γιατί τώρα συμβαίνουν όλα αυτά;
Πράγματι ένας φαύλος κύκλος ευθυνών.
Φταίει η κοινωνία για το κατάντημα της οικογένειας;
Φταίει η οικογένεια για το κατάντημα της κοινωνίας;
Και τα δύο.
Φταίει ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει, ούτε θέλει να μάθει: « Ποιος είναι» « γιατί ζει» « ποιος είναι ο προορισμός του» Και αυτά γιατί δεν κατηχείται χριστιανικά, δεν διδάσκεται δηλ. την χριστιανική συμπεριφορά του μηνύματος του Ευαγγελίου, δεν λειτουργείται, δεν συμμετέχει στην εν Χριστώ ζωή.
Άρα λοιπόν, μέχρις ότου ο Έλληνας Χριστιανός αφυπνιστεί κι αρχίσει ν’ αναρωτιέται ποιος είναι, μέχρις ότου γνωρίσει τον εαυτό του, μέχρις ότου αναγνωρίσει το Δημιουργό του Θεό και σεβαστεί τους νόμους της Δημιουργίας Του, μέχρις ότου καταλάβει τη συγγένειά του με τη φύση και το συνάνθρωπό του τον οποίο θα βλέπει σαν αδελφό, μέχρις ότου η Εκκλησία δεν αδρανεί και σπέρνει το λόγο του Ευαγγελίου με την εγρήγορση όλων των ιερέων στις κατά τόπους ενορίες με την αδιάκοπη Κατήχηση και τη λειτουργική ζωή, μέχρις ότου γίνουν όλα αυτά ή τουλάχιστον αρχίσουν να γίνονται, λύση στα οικογενειακά και κοινωνικά αδιέξοδα δεν θα υπάρξει. Το να υπάρξει κάποιος κώδικας που να ορίζει κανόνες έτσι και αλλιώς θα αναθρέψετε τα παιδιά σας, είναι δώρον άδωρον. Τούτο μόνον μετά βεβαιότητος προτείνουμε.
Ακούστε, λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, υπάρχει τρόπος, ένας και μοναδικός, εύκολος αλλά και δύσκολος, προσιτός όμως σε όλους. Αυτός είναι να συνδεθείτε και ν’ αντλήσετε αγάπη από την τεράστια δεξαμενή της αγάπης του Θεού.
Κοιτάξτε γύρω σας το τεράστιο εργοστάσιο της Φύσεως. Είναι μια ζωντανή εκδήλωση έμπρακτης αγάπης.
Ο ήλιος δίνει το φως του και τη ζεστασιά του.
Τα δέντρα δίνουν τους νόστιμους καρπούς τους
Τα λουλούδια δίνουν την ομορφιά και το άρωμά τους.
Τα ζώα δίνουν τη συντροφιά τους, και τον ίδιο τους τον εαυτό για την συντήρησή μας.
Τα πουλιά δίνουν τα κελάδημά τους, μια διαρκή δοξολογία στο Θεό.
Η θάλασσα δίνει τη δροσιά της, τα ψάρια, το αλάτι
Η γη δίνει το ψωμί, κι ακόμη από τα σπλάγχνα της τα ορυκτά, τα πετρέλαια, το χρυσάφι κ.λ.π.
Όλη η Φύση δίνει. Πώς λοιπόν, άνθρωπε εσύ παραπονείσαι ότι δεν αγαπήθηκες; Δεν βλέπεις με πόση αγάπη σε περιέβαλε ο Δημιουργός Θεός μας, ώστε να βάλει όλη την υπόλοιπη Δημιουργία να σου δίνει, να σου δίνει, να σου προσφέρει, να σε υπηρετεί;
Αγαπητοί μου γονείς της αρρωστημένης εποχής μας, υψώστε τα δακρυσμένα μάτια σας σ’ ολόθερμη προσευχή στο Θεό, στην Παναγιά Μητέρα μας, ευχαριστήστε Τον πρώτα για την ΖΩΗ, για το θεϊκό αυτό δώρο, ζητείστε συγνώμη για την αχαριστία, την λιποψυχία, την απαισιοδοξία, την απελπισία και κάθε άλλη αμαρτία που εν γνώσει ή εν αγνοία σας κάνατε. Και αφού κλάψετε και εξαγνιστείτε στο μυστήριο της εξομολογήσεως με τα ευλογημένα δάκρυα της μετανοίας, υψώστε τα χέρια σας στον ουρανό και μ’ολη τη δύναμή σας φωνάξτε Τον. Και Εκείνος θ ’ανοίξει την αγκαλιά της αγάπης Του και θα σας λούσει μ’ αυτήν. Ο Θεός είναι ζωντανός. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Ο Θεός είναι η μόνη αλήθεια.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Οικογένεια αποτελεί οίκον Χριστού, μόνιμη διαμονή Του, και κατοικητήριό Του. Ασφαλώς συναντούμε τον Κύριο στην Εκκλησία, ιδιαιτέρως στην λατρεία μας εκεί και μέσω της συμμετοχής μας στα Άγια Μυστήρια. Αλλά η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένειά μας είναι επίσης κατοικητήριος τόπος για Εκείνον. Καί είναι Κατοικητήριο του Χριστού λόγω της βαθείας πίστεώς της σε Εκείνον, πίστεως η οποία μεταδίδεται από γενεά σε γενεά στην γενεαλογική ιστορία εκάστης οικογενείας. Η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια είναι κατοικητήριο του Χριστού με το να έχει την προσευχή προς Αυτόν μόνιμο χαρακτηριστικό της ζωής της, κάτι τόσο απαραίτητο και ζωτικό όσο η αναπνοή και η τροφή.
Η οικογένεια είναι Κατοικητήριο του Χριστού διότι καλλιεργεί και συνεχώς αυξάνει την αγάπη ανάμεσα στα μέλη της, αγάπη η οποία εκπηγάζει από την πηγή της αγάπης, τον Ίδιο τον Ιησού.
Είναι κατοικητήριο του Χριστού διότι καθημερινά ακούει τους λόγους Του οι οποίοι έχουν αποθησαυρισθεί στην Αγία Γραφή, την πηγή της απόλυτης αλήθειας. Η Ορθόδοξη οικογένεια είναι κατοικητήριο Χριστού διότι τα μέλη της συνεχώς μεταμορφώνονται και αναπτύσσονται πνευματικώς με την εγκατοίκησή Του μεταξύ των και την δύναμή Του η οποία καθαγιάζει και αναγεννά.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια ως κατοικητήριο του Χριστού γίνεται άρωμα, γίνεται ευωδία Χριστού όπως θαυμάσια είπε ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους (Κορ. Β΄ 2:15.) Φαντασθείτε κάθε Ορθοδοξο σπίτι να γεμίζη με το άρωμα του Χριστού, να είναι ένα σπίτι γεμάτο με την ευωδία Του. Ο Απόστολος Παύλος αναπτύσσει αυτή την εξαίσια εικόνα, λέγοντας ότι μια τέτοια πνευματική ευωδία Χριστού διαχέεται, βγαίνει προς τα έξω, φθάνει σε πιστούς και απίστους, δικαίους και αμαρτωλούς (Κορ. Β΄ 2:16). Έτσι, η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια γίνεται αυτομάτως όχι μόνο κατοικητήριο του Χριστού αλλά και μαρτυρία του Ευαγγελίου Του.
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι, όπως λέγει ο λαός. Τα αγριεμένα κύματα υψώνονται απειλητικά και το καράβι της κοινωνίας μας απειλείται να καταποντιστεί. Πρέπει να το σώσουμε πάση θυσία. Αξίζει να το σώσουμε, διότι οι ψυχές που φέρνει μέσα, είναι αιώνιες, είναι «κατ’ εικόνα Θεού», είναι πολύτιμες, δεν πρέπει να βασανίζονται, δεν πρέπει να χαθούν.
Εάν το φυτώριο « οικογένεια» αρχίσει και παράγει χριστιανικούς καρπούς, θα μπορούμε να ελπίζουμε και στην Ελλάδα μας, σε αυριανούς καλύτερους πολίτες, καλύτερους πολιτικούς, καλύτερους εκπαιδευτικούς, καλύτερους Κληρικούς κλπ, και όταν λέγω καλύτερους εννοώ ηθικότερους, δικαιότερους, με πιο πολλή κατανόηση, με πιο πολλή αγάπη, με πιο πολλή σοφία και σύνεση, με πιο πολλή γνώση της Αλήθειας, του Θεού.
Η Ορθόδοξη οικογένεια, προσφέροντας διά των μελών της το Ευαγγέλιο, λόγοις και έργοις, καθίσταται αποστολική οικογένεια η οποία συνεχίζει στον 21ον αιώνα το έργον του ευαγγελισμού το οποίον άρχισαν οι Άγιοι Απόστολοι εικοσιένα αιώνες πριν.
Το μέλλον λοιπόν, της κοινωνίας μας στην πατρίδα μας, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο θα μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται στα χέρια της οικογένειας. Καμία επομένως θυσία, κανένα κόστος δε θα ήταν μεγάλο, όταν προορίζεται για την ανάσταση, εξυγίανση, καθοδήγηση, της οικογένειας. Και σίγουρα αδελφοί μου αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων μας.
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015
Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015
Σοφά λόγια
Όταν γιορτάζεις την ονομαστική σου γιορτή, γιόρταζε με σκοπό να πετύχεις έλεος από το Θεό με την πρεσβεία του Αγίου σου.
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Η γέννηση των παιδιών είναι εύκολη. Η αναγέννηση είναι δύσκολη!
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους επειδή έχασαν το πνεύμα της προσευχής, ή επειδή δεν είχαν ποτέ αυτό το πνεύμα, ή τέλος πάντων δεν το έχουν τώρα. Με λίγα λόγια ολιγοπίστησαν επειδή δεν προσεύχονται. Ο άρχοντας αυτού του κόσμου έχει μεγάλο πεδίο δράσης στις καρδιές τους, έγινε κυρίαρχος.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Η εξομολόγηση είναι θεληματική και ειλικρινής των αμαρτημάτων που διαπράχθηκαν – χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με αυτομεμψία και συντριβή καρδιάς- ενώπιον του προσώπου που η Εκκλησία έχει ορίσει για τη συγχώρεση των αμαρτιών. Για να είναι αληθινή και αποτελεσματική, πρέπει να είναι εκούσια και ειλικρινής, γιατί η βεβιασμένη και ανειλικρινής εξομολόγηση είναι άκαρπη, καθώς δεν αποτελεί γνήσια υπαγόρευση της καρδιάς, έκφραση μεταμέλειας και φανέρωση του πόθου για θεραπεία. Η εξομολόγηση πρέπει να γίνεται χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με θάρρος και αυτοκατάκριση, γιατί το θάρρος είναι εκδήλωση αποστροφής προς την αμαρτία, ενώ η ντροπή δείχνει την έλλειψη θάρρους.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως
«Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν». Το «περισσόν ζωής», όπως ερμηνεύει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι η ζωή της αγιότητας, της κατά Χάριν υιοθεσίας του ανθρώπου από τον Θεό. Όσοι τηρούν τις εντολές του Θεού, ζουν κατά το θέλημά Του τον ενάρετο βίο, λαμβάνουν από Αυτόν και την Θεία Χάρη ως αναφαίρετο κτήμα τους· αποκτούν τα θεία κατηγορήματα, την αγάπη, τη σοφία, το άκτιστο φως, την κυριότητα, την αθανασία. Όλη αυτή η κατάσταση δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ζωή αγιότητας.
Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός
Αυτός που κυριεύθηκε από τη συνήθεια, πράττει, ενεργεί, εκτελεί ως υπήκοος, ως υποτελής. Η δυνατότητα να αυτενεργεί έπαυσε και πράττει κατά διαταγή της συνήθειας. Η εσωτερική φωνή πνίγεται μέσα στα στήθια του. Η έξις καταντά πολύ τυραννική, γιατί μπορεί η δύναμη των παθών να ατόνησε, η συνήθεια όμως, επιμένει και κατά τη θεραπεία τους. Αυτή είναι η συνήθεια, αυτή είναι η δύναμή της, αυτή η τυραννία της. Όταν μας κυριεύσει μια φορά, έκτοτε διευθύνει τις θελήσεις μας, κανονίζει τις πράξεις μας και ποτέ πια δεν αφήνει τα χαλινάρια με τα οποία διευθύνει τις διαθέσεις μας. Τότε το παν έχει χαθεί. Έχει χαθεί κάθε ελπίδα σωτηρίας, καμιά ακτίνα φωτός δεν απέμεινε. Είναι ανάγκη λοιπόν να κάνουμε γρήγορα και να μετανοήσουμε, πριν η αμαρτία γίνει συνήθεια, οπότε θα είναι δύσκολο να σωθούμε.
Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως
Είναι ανάγκη να προσεύχεται κανείς πάντοτε και ασταμάτητα, και εκείνος που βρίσκεται σε θλίψη και εκείνος που ζει με άνεση.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, εγώ θα πάω πίσω από τον Χριστό.
Φ. Ντοστογιέφσκι
Την ταπείνωση είναι αδύνατον να την περιγράψωμε, διότι τώρα έγινε στολή της θεότητος. Το κέντρο της αγάπης μας, ο Ιησούς μας, την έφόρεσε και μέσω αυτής μας εξεδήλωσε τον χαρακτήρα Του. Λέγοντας το «μάθετε απ’ έμού ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία», είναι σαν να μας χάραξε την μορφή Του εξωτερικά, για να μπορέσωμε στα κτιστά και ταπεινά μας περιθώρια να τον αντιγράψωμε.
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι' αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β' Κορ. 6, 16).
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
“Αυτά που σου έδωσε ο Θεός δίνεις. Αν θέλει ο Θεός να σου τα πάρει, σε δύο λεπτά σου τα παίρνει. Αυτά που σου έδωσε ο Θεός μέσα από την πρόνοιά Του, δίνεις κι εσύ στον αδελφό σου. Δεν είναι δικά σου, σου τα έδωσε ο Θεός, ούτε μαζί σου θα τα πάρεις, είσαι ένας διαχειριστής, δεν μπορεί να τα έχεις μαζί σου αιώνια. Οπότε φρόντισε να τα κάνεις επενδύσεις σωστές.”
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Η αποστασία, η φιλαυτία και η φαυλότητά μας θα ανατρέψουν τα πάντα και θα αντικαταστήσουν το θέλημα του Θεού. Τα έθνη και οι λαοί, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ετοιμάζουν με τη ζωή τους και τις ενέργειές τους τον ερχομό του αντίχριστου, ο οποίος θα ισοπέδωση τα πάντα και αφού καταργήσει κάθε θεό και σέβασμα, θα ανακηρύξει τον εαυτόν του Θεό, και με την απαίτηση να τον προσκυνούν ως σωτήρα του κόσμου…
Ανώνυμος
Θα σου πουν να κάνεις τα πάντα για να "πετύχεις". Κανείς όμως δεν θα σου πει ότι στην κορυφή της "επιτυχίας" θα έχεις ξεχάσει ποιος είσαι. Γιατί θα σε αναγνωρίζει η κοινωνία, μα θα σε έχει ξεχάσει ολότελα ο εαυτός σου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)